ေအာ္ ... Blog Day ေရာက္ခဲ့ျပန္ျပီ

မႏွစ္က ဒီလို စက္တင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔မွာ ဘေလာ့ဂ္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ ခမ္းနားေအာင္ျမင္တဲ့ ဆီမနာၾကီးတစ္ခုကို ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ က်င္းပႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ လူငယ္ေတြရဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ့ အစီအမံေတြေၾကာင့္ ဆီမနာတက္လာတဲ့ ပရိသတ္ေတြသာမက ကမာၻအဝွမ္းက ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြလည္း တခ်ိန္တည္း ပါဝင္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ စင္ေပၚမွာ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ေဟာေျပာေပးေနခ်ိန္မွာပဲ ခမ္းမထဲမလာႏိုင္တဲ့လူေတြက Live Blog Cbox ကေန သီခ်င္းေတြဆိုၾက၊ အားေပးၾကနဲ႔ သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီႏွစ္လည္း ဆီမနာလုပ္ျဖစ္ဦးမယ္ဆိုလုိ႔ ဝမ္းသာေနခဲ့ေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ သိရပါတယ္။ ျပည္တြင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြက အေကာင္းဆံုး ၾကိဳးစားေပးခဲ့ၾကျပီးျပီျဖစ္လို႔ အေကာင္အထည္ေပၚမလာတဲ့ အခါမွာလည္း အျပစ္တင္စရာမရိွပါဘူး။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တစ္ခုခု လစ္ဟာေနသလိုလို၊ ပိုင္ဆိုင္မႈတစ္ခု ဆံုးရႈံးသြားသလိုေတာ့ ခံစားရပါတယ္။ ေျဖသာစရာတစ္ခုကေတာ့ မႏၱေလးဘက္မွာ ပြဲတစ္ခုလုပ္ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ လာမယ့္အပတ္ထဲမွာလည္း စင္ကာပူေရာက္ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ ေတြ႕ဆံုၾကမယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါအမ်ားစု အေျခစိုက္ရာ ရန္ကုန္မွာ မလုပ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ မျပည့္စံုသလိုေတာ့ ခံစားရပါတယ္။ မႏွစ္က ဆီမနာအတြက္ “ငါတို႔ရဲ႕ ရာဇဝင္” ဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ Special Post တစ္ခုတင္ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြက ကြန္းမန္႔ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားေရးေပးၾကပါတယ္။ အဲဒီအထဲက ကိုေနဘုန္းလတ္ေရးေပးတဲ့ ကြန္းမန္႔ေလးက

“ေမာင္ပြတ္ေရ ... အြန္လိုင္းေပၚကေန ပါ၀င္တဲ့အတြက္ မင္းရွိေနတယ္လို႕ပဲ ငါခံယူၿပီးလုပ္ခဲ့တယ္ ...။ ငါတကယ္ ၀မ္းသာတယ္ ... ငါတို႕လူငယ္ေတြခ်ည္းပဲစုလုပ္ၾကတဲ့ပြဲဟာ ခမ္းမအျပည့္ စည္ကားခဲ့တာ ... ေနာက္ၿပီး တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ ပရိသတ္ႀကီးရဲ႕ အာရံုစူးစုိက္မႈေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာကိုရခဲ့တာ ... ေနာက္ ... အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ပါးပါးနပ္နပ္ ကိုင္တြယ္ႏုိင္ခဲ့တာ ... အဖုအထစ္ေလးေတြရွိခဲ့ေပမယ့္ ... သိသိခ်င္းပဲ ျပန္ျဖည္ေပးႏုိင္ခဲ့တာ ... ေနာက္ဆံုးက ႏုိင္ငံတကာက မင္းတို႕လို ဘေလာ့ဂ္သူငယ္ခ်င္းေတြ အြန္လိုင္းေပၚမွာရွိေနၿပီး ပူးေပါင္းပါ၀င္ၾကတာ ... အားလံုးအတြက္ တကယ့္ကို၀မ္းသာတယ္ကြာ။ မင္းကို တစ္ခုေမးခ်င္တာက ေနာက္တစ္ခါလုပ္မယ့္ပြဲအတြက္ ဒီ Conference Hall ထက္က်ယ္တဲ့ခမ္းမ ဘယ္မွာရွာရမလဲဆိုတာပါ ...” တဲ့ေလ။

၂ ႏွစ္သက္တမ္းထဲကို ေရာက္လာေနျပီျဖစ္တဲ့ MBS ေအာင္ျမင္စြာ အဓြန္႔ရွည္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ဆုေတာင္းပါတယ္။