ဒါေပမယ့္ ...

ဆူညံေနတဲ့ Pasir Ris ကမ္းေျခၾကီးတစ္ခုလံုးတိတ္ဆိတ္သြားတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔နားထဲမွာ အစ္ကို႔ဖို႔ဆုေတာင္းသံေတြပဲ ၾကားေနမိတယ္။ စကၠန္႔ ၃၀ ဆိုတဲ့ ခဏအခ်ိန္ပိုင္းအတြင္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆုေတာင္းေတြနဲ႔ အစ္ကုိျပန္လြတ္လပ္လာရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္လို႔ ေတြးေနမိတယ္။

ညက Blog Day အတြက္ ဒီမွာေရာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း Blogger ေတြစုျဖစ္တယ္။ မႏွစ္က ဆီမနာမွာ အစ္ကိုနဲ႔ လက္တြဲလုပ္ခဲ့တဲ့လူေတြ၊ သံလြင္အိပ္မက္က သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ အျခားလူေဟာင္း၊ လူသစ္ Blogger ေတြ ၃၀ နီးပါးလာၾကတယ္ေလ။ အဲဒီပြဲရဲ႕ ဒုတိယအစီအစဥ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး စကၠန္႔ ၃၀ ျငိမ္သက္ျပီး အစ္ကို လြတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္ ဆုေတြေတာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ မႏွစ္က ရန္ကုန္က ဒီလိုပြဲမ်ဳိးမွာ ပထမဆံုးတက္ေဟာေျပာျပီး “လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္” ကို ရာခ်ီတဲ့ ပရိသတ္အေရွ႕မွာ Projector ထိုးရွင္းျပေနခဲ့တဲ့ အစ္ကို႔ကို ကၽြန္ေတာ္အားလံုး သတိရေနခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္က သူငယ္ခ်င္း Blogger ေတြအေနနဲ႔လည္း ပြဲစဥ္ၾကတဲ့အခါမွာလည္း အစ္ကိုရိွရင္ေကာင္းမယ္လို႔ ေတြးေနခဲ့ၾကမွာပဲ၊ မလုပ္ျဖစ္တဲ့အခါလည္း အၾကံေကာင္းေတြေပးတတ္တဲ့ အစ္ကိုရိွရင္ေကာင္းမယ္လို႔ ေတြးေနၾကဦးမွာပါပဲ။ အခုလည္း ဒီမွာဆံုျဖစ္ၾကျပန္ျပီ။ ဘယ္လူေတြ ဘယ္ေလာက္စံုတယ္ေျပာေျပာပါ - Blogger ေတြစုၾကတဲ့အခါ အစ္ကိုရိွမေနသ၍ေတာ့ စံုတယ္လို႔ တယ္မထင္မိဘူးဗ်ာ။ ေနရာတစ္ေနရာလြတ္ေနဆဲေပါ့ေလ။

ပြဲကေတာ့ အားရစရာလည္း ေကာင္းတယ္။ ေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္းပါတယ္။ ဒီေန႔လာတဲ့ Blogger ေတြထဲက တခ်ဳိ႕ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆီမနာအျပီးေလာက္မွာမွ Blog ေရးျဖစ္ၾကတာျဖစ္ျပီး တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အေစာပိုင္းကတည္းက ေရးေနေပမယ့္ MBS နဲ႔ အထိအေတြ႔နည္းၾကပါတယ္။ ဟိုးအရင္ MBS စကတည္းက စင္ကာပူအမာခံလို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သေဘာထားခဲ့တဲ့ လူေဟာင္း Blogger ေတြလည္း လာၾကပါတယ္။ ဆီမနာအတြက္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့ၾကတဲ့ အုပ္စုေလးကို First Generation လို႔ ေျပာမယ္ဆို အခုပြဲကို လာၾကတဲ့ Bloggerေတြ (Second Generation) ဟာလည္း သိပ္အားရစရာေကာင္းပါတယ္။ ေရးအားေကာင္းျပီး ခင္မင္ရင္ႏွီးလြယ္သူေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အစ္ကိုျမင္ခ်င္တဲ့ နည္းပညာၾကြယ္ဝျပီး စည္းလံုးတဲ့ Blogger Society အတြက္ေတာ့ တအားပါပဲဗ်ာ။

ဒီေန႔ပြဲကို မႏွစ္က အစ္ကိုတို႔အားလံုး လက္မွတ္စုထိုးထားတဲ့ အက်ီေလးကို ပထမဆံုးအၾကိမ္ ကၽြန္ေတာ္ဝတ္သြားျဖစ္တယ္။ တိတိက်က်ေျပာရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္နဲ႔ ၅ ရက္က အက်ီေပါ့။ အဲဒီမွာ လက္မွတ္ထိုးေပးထားတဲ့ တခ်ဳိ႕လူေတြက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူဒီပြဲကိုေရာက္ေနတယ္။ တခ်ဳိ႕က ရန္ကုန္ကေန သတင္းနားစြင့္ေနလိမ့္မယ္။ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ကေတာ့ ... ။ မမီက အစ္ကိုဘာေရးေပးထားလဲေမးလို႔ ကၽြန္ေတာ့္အက်ီရင္ဘတ္က အစ္ကိုေရးေပးထားတာေလးျပျဖစ္တယ္။ “ေမာင္ပြတ္ေရ - အားလံုးအိုေကတယ္” ဆိုတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ပါဝင္ခြင့္မရခဲ့တဲ့ အဲဒီဆီမနာအတြက္ အစ္ကိုပါးခ်င္တဲ့ သတင္းေပါ့ေလ။ အခုကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ပါဝင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဒီပြဲအတြက္ တစ္ခုခုေျပာပါဆိုရင္ေတာ့ “အားလံုးအိုေကတယ္ - ဒါေပမယ့္ မျပည့္စံုဘူးဗ်ာ” လို႔ပဲေျပာခ်င္မိတယ္။ အစ္ကိုဆီက “အားလံုးအိုေကတယ္” ဆိုတဲ့စကားကို ေနာက္တစ္ေခါက္ အျမန္ဆံုးၾကားရဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနဆဲပါဗ်ာ...