Wednesday, January 23, 2008

ေမေမ့အတြက္ ၂၄ ႏွစ္

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၄ ႏွစ္က အခုလိုပဲ ေအးျမျမ ဇန္နဝါရီလ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ မိခင္တစ္ေယာက္ဟာ ရန္ကုန္အလုပ္သမား ေဆးရံုၾကီးရဲ႕ ခြဲစိတ္ခန္းအတြင္းမွာ ရိွေနခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားစာေတြ တတြတ္တြတ္ရြတ္ေနရင္းကေနပဲ ေမ့ေဆးအရိွန္ေၾကာင့္ ခြဲစိတ္ကုတင္ေပၚမွာ ခတၱမွ် ေမ့ေျမာသြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ တစ္နာရီသာသာမွာေတာ့ ခြဲစိတ္ဆရာဝန္ၾကီးေတြဟာ မိခင္တစ္ေယာက္ ဆယ္လတာမွ် ဝမ္းနဲ႔လြယ္လာရတဲ့ ရင္ေသြးငယ္ကို ေအာင္ျမင္စြာ ခြဲစိတ္ေမြးဖြားေပးလိုက္ႏိုိင္ပါတယ္။

တစံုတရာရဲ႕ အတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ပိတ္ေလွာင္မိေနရာကေနက ေအးျမျပီး အသံေတြ ဆူညံေနတဲ့ ေနရာတစ္ခုကို ေရာက္သြားတယ္။ ပထမဆံုး ကၽြန္ေတာ္ အေသအခ်ာၾကားလိုက္တာက “သားေလး” ဆိုတဲ့ အသံတစ္ခုပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ ေက်းဇူးရွင္ မိခင္လို႔ မသိခင္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္လာရတဲ့ ေမေမ့အသံပါပဲ။ အရပ္ တစ္ေပေက်ာ္ေက်ာ္ေလးပဲ ရိွတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အဝတ္ျဖဴျဖဴေလးနဲ႔ ထုပ္ပိုးျပီး ေမေမ့ေဘးမွာ ထားေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ တကိုယ္လံုး မ်က္ႏွာေလးပဲ ျမင္ရေပမယ့္ ေမေမက မ်က္ရည္ေတြက်ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို ငဲ့ေစာင္းၾကည့္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမေမျပံဳးျပီး “သားေလး” လို႔ တဖြဖြေခၚေနတာကို ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိေနေသးတယ္။ ဝမ္းဗိုက္ကို ခြဲစိတ္ထားလိို႔ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ အျပည့္လွည့္မေနေပမယ့္ မ်က္လံုးေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုပဲ အျမဲစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ေမေမ့ကို ခ်စ္တာက ကၽြန္ေတာ့္ကို အျမဲတမ္း ေထြးေပြ႕ထားလို႔ရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ဗိုက္ဆာတုိင္း မိခင္ႏို႔ရည္ တို္က္ေကၽြးလို႔ရယ္ပါ။ အလုိမက်တာရိွလို႔ ေအာ္ငိုတိုင္း ေမေမက ခ်ီပိုးျပီး ေက်နပ္ေအာင္ ေခ်ာ့သိပ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ၾကက္ညွာေခ်ာင္းဆိုးျဖစ္ေတာ့လည္း ေမေမ့မွာ နားရတယ္ကို မရိွေအာင္ ကၽြန္ေတာ္အသက္ရွည္ဖို႔ ပင္ပန္းခဲ့ပါတယ္။ အသက္ ၆ ႏွစ္ေလာက္မွာ TB ျဖစ္ေတာ့လည္း ေမေမ့မွာ အသက္မရွဴႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ပူပင္ပန္းခဲ့ရသလို ေငြေၾကးအကုန္အက်လည္း မ်ားခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ေက်ာင္းေနအရြယ္ေရာက္ျပန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကိုေတြအားလံုး မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ ေကာင္းေပ့ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းေတြမွာ ေရြးခ်ယ္အပ္ႏွံ ပညာသင္ေစခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြအမ်ားစုမွာ ေဖေဖက ျပည္ပေရာက္ေနခဲ့လို႔ ကၽြန္ေတာ့္အားကိုးရာ၊ အရိပ္အာဝါသဟာ ေမေမပဲျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းေနတဲ့ အရြယ္မတိုင္ခင္တုန္းကဆို ညေနဘက္ ေမေမရံုးကျပန္လာတာကို အိမ္အဝင္ဝ ေလွခါးေလးကေန ထိုင္ထိုင္ေစာင့္ေနဘူးတယ္။ ေမေမက အခ်ဥ္ရည္နဲ႔ တို႔စားရတဲ့ အားလူးျပဳတ္ေလးေတြ၊ ငါးမုန္႔ေၾကာ္ေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေဆးေရာင္ျခယ္ရတဲ့ စာအုပ္ေလးေတြ ဝယ္ဝယ္လာတတ္လို႔ေလ။ ဘာမွဝယ္မလာတဲ့ေန႔ဆိုရင္လည္း ေက်နပ္ေအာင္ ေခ်ာ့ေမာ့တတ္တယ္။ ခရစၥမတ္ေန႔ဆိုရင္ ေျခအိတ္ေသးေသးေလးေတြထဲမွာ ေခ်ာကလက္ေလးေတြ၊ အရုပ္ေသးေသးေလးေတြကို ထည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခုတင္ေျခရင္းမွာ၊ ဒါမွမဟုတ္ လြယ္အိတ္ေလးေတြထဲမွ ထည့္ထားေပးျပီး ခရစၥမတ္ဘိုးဘိုးၾကီး ေပးသြားတာဆိုျပီး လက္ေဆာင္ေပးတတ္တယ္။ တခ်ဳိ႕စေန၊ တနဂၤေႏြေတြမွာ အိမ္နားက ပန္းျခံေတြ၊ အမ်ဳိးအိမ္ေတြကိုလည္း အလည္အပတ္လိုက္ပို႔တတ္ေသးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ညီအစ္ကို သံုးေယာက္ရိွတယ္။ သံုးေယာက္လံုးကို ႏွစ္ျခားျပီး ဇန္နဝါရီလမွာပဲ ဗိုက္ခြဲ ေမြးခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။ ေမေမ့ဗိုက္က ခ်ဳပ္ရိုးရာ သံုးေၾကာင္းက ေအာင္ပြဲရစစ္သူၾကီး ခႏၶာကိုယ္က အမာရြတ္ေတြလို သားေတြအတြက္ အသက္စြန္႔ရဲတယ္ဆိုတာကို သက္ေသျပေနပါတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးေယာက္ေမြးေန႔ေတြကို ကိုၾကီးေမြးေန႔ျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္ေရးေန႔မွာ စုျပီးလုပ္ျဖစ္တယ္။ (ညီေလးက ၅ ၇က္ေန႔ေလ) သားသံုးေယာက္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အမ်ဳိးေတြအမ်ားၾကီးအတြက္ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲ၊ ေရႊေတာင္ေခါက္ဆြဲ စတာေတြကို မပင္မပန္း ဒိုင္ခံခ်က္ျပဳတ္ေကြ်းတတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ေဆာင္ေတြကို အားပါးတရေဖါက္ၾကည့္ေနခ်ိန္မွာေတာ့ ေမေမက ေဆးျပီးသား ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြကို အဝတ္ေျခာက္တစ္ခုနဲ႔ သုတ္ရင္း ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလး ၾကည့္ေနတတ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက ေမြးေန႔ဆိုရင္ အမွတ္တရျဖစ္လာခဲ့တာ၊ တစ္ခုခု အထိမ္းအမွတ္လုပ္ခ်င္တာဟာ အခုဆို ၂၄ ႏွစ္တုိင္ခဲ့ပါျပီ။

အဲဒီ ၂၄ ႏွစ္အတြင္းမွာ ဒီႏွစ္ကေတာ့ ေမေမနဲ႔တူတူရိွခြင့္မရတဲ့ ပထမဆံုးႏွစ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ အေႏြးေထြးဆံုး မိဘေတြရင္ခြင္ကေန ခြဲထြက္လာခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ ေမေမ့ကို ဆိုးဆိုးရြားရြား သတိရေနမိတယ္။ အခုခ်ိန္ဆို ကၽြန္ေတာ့္ဖို႔ရည္မွန္းျပီး အာရုဏ္ဆြမ္းကပ္ေပးေနေလာက္ျပီ။ ျပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္မရိွလည္း ေမြးေန႔ဆို ေရာက္လာတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ကလိုပဲ မေမာမပန္း ခ်က္ျပဳတ္ေနလိမ့္ဦးမယ္။ ေမြးေန႔ရွင္ ကၽြန္ေတာ္ကလြဲျပီး အားလံုးတက္ေရာက္တဲ့ ေမြးေန႔ပြဲေလးေပါ့ေလ။


ကၽြန္ေတာ့္ကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၄ ႏွစ္က အသက္နဲ႔ရင္းျပီး ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တဲ့ ေမေမ့ကို အထူးပဲ သတိရကန္ေတာ့ရင္း ဒီစာကို ေရးပါတယ္။ ဒီမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ အထီးက်န္ေနေန၊ မျပည့္စံုမႈေတြမ်ားေနေန၊ ဒါမွမဟုတ္ သိပ္ျပည့္စံုေနသည့္တိုင္ေအာင္ ေမေမေပးတဲ့ အၾကံဥာဏ္၊ အားေပးစကား၊ အစားအစာေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေန႔ရက္ေတြကို ေရွ႕ဆက္ေနရဆဲပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္ေဝးတဲ့ ေနရာေဒသမွာ၊ ဘယ္လိုၾကည္ႏူးစရာေတြ၊ သူငယ္ခ်င္း၊ ခ်စ္သူေတြရိွေနေန (ကမာၻေျမၾကီးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္စႏိုးေခၚတဲ့) ေမေမ့ ေစာင့္ေရွာက္မႈ အရိပ္အာဝါသေလာက္ ေႏြးေထြးလံုျခံဳမႈမရိွတာ ကိုယ္ေတြ႕သိလာခဲ့ပါျပီ။ ေမြးေန႔မွာ လိုခ်င္တဲ့ ဆုတစ္ခုေလာက္ ေတာင္းပါဦးဆိုရင္ … ကၽြန္ေတာ့္ကို ရန္ကုန္ျပန္မယ့္ ေလယာဥ္ေပၚတင္ေပးၾကစမ္းပါ။

18 comments:

Anonymous said...

ံHappy Birthday "ေမာင္ပြတ္.. Pooh Pooh"..
ေပ်ာ္႐ႊင္စရာေမြးေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစ..
ျခဴကေလးနဲ႔လည္း အမွန္ဆံုးနီးႏိုင္ပါေစ..

မၾကာခင္တက္လာမဲ့ ပို႔စ္ကိုလာဖတ္အံုး..

ဒီမို

Anonymous said...

အျမန္ဆံုး* နီးႏိုင္ပါေစ.. Sorry for typing error..

Anyway, မုန္႔ေကၽြးဖို႔သာျပင္ထား..

Anonymous said...

ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ေမြးေန့ျဖစ္ပါေစ ကိုပြတ္စ္ေရ ..။

Anonymous said...

Happy B'day!! Pooh

Many Happy Returns Of The Day! :)

Pinkgold said...

Happy Birthday ပါ ေမာင္ပြတ္ေရ
ငါ့ထက္ 4 ရက္ငယ္တဲ့ ေမာင္ငယ္ေလး အျမဲ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစ
Pooh ရုပ္ေလးလို လူခ်စ္လူခင္ မ်ားပါေစ
ျခဴသစ္နဲ႔လည္း ျမန္ျမန္ ေပါင္းရပါေစ
အမ်ားအက်ိဳးကို ဆထက္တန္ဘိုး ဘယ္ပိုးႏိုင္ပါစရွင္

ကလိုေစးထူး said...

ေပ်ာ္စရာ ေမြးေန႔ျဖစ္ပါေစ ကိုပြတ္...။

စိုးထက္ - Soe Htet ! said...

Happiest birthday bro Pooh ! CHEERS !

P.Ti said...

Happy Birthday to you! May your wishes come true... :)

Chit Lay Pyay said...

Happy Birthday Mg Pooh!

ေမြးေန႔မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ၊ အသက္ရာေက်ာ္ ရွည္ ပါေစေသာ္ ၊ ေမေမ ခ်စ္တဲ့ သားလိမၼာေလး ျဖစ္ပါေစ၊

NayPhoneLatt said...

မင္းအတြက္ ပို႕စ္တင္ေနလို႕ ဒီမွာလာၿပီး wish လုပ္တာေတာင္ေနာက္က်သြားတယ္ ... ငါ့ေမြးေန႕မွာ အေစာဆံုး wish လုပ္တဲ့ ေကာင္ေလး ...
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစကြာ ...

Anonymous said...

၁၁ ခုေျမာက္ ဆုေတာင္းနဲ႔အတူ ေမာင္ပြတ္ ၁၁ မီးျငိမ္းပါေစ............ =))))

ႏုိင္းႏုိင္းစေန said...

မွတ္မိပါေသးတယ္...
ဟို ၂၀၀၇ ႏွစ္စပိုင္းတုန္းက ဘေလာ့ဂ္မွာလာလာျပီး
ေကာ္မန္႔ေပးတဲ့လူ၊ နာမည္ၾကီး ဘေလာ့ဂါေတြၾကားမွာ
ကြ်န္မနာမည္ကို ထည့္ျပီး မဲေပးခိုင္းတဲ့လူ၊ မဲမွာ ကြ်န္မနာမည္
ကို မထည့္ဖို႔ ေကာ္မန္႔၀င္ေရးရာေတာ့ (ဘာစကားေျပာေျပာ
အသံထြက္မပီတဲ့အတြက္) Mr.Pooh ကေန ေမာင္ပြတ္လို႔ေခၚမိတဲ့လူ၊
အဲဒီႏွစ္ရဲ႔ ဒီဇင္ဘာ ကြ်န္မေမြးေန႔မွာ “အစ္မေမြးေန႔ကို ဘယ္လိုလုပ္
ေပးရင္ ေကာင္းမလဲ” လို႔ ေရးလာတဲ့ သူ႔အီးေမးလ္ကို “ဘာမွ မလုပ္နဲ႔
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေမာင္ပြတ္ကို ျမင္ဖူးခ်င္တယ္” လို႔ ျပန္ေရးခဲ့တဲ့ ကြ်န္မ အီးေမးလ္ကို
မျပန္သူ ( ဟား..ဟား.. စပိုင္လို႔ ထင္ေနလားမသိဘူး)

အဲဒီလိုပါပဲ.. မွတ္မိပါေသးတယ္
အီးေမးလ္ထဲမွာ ျမင္ဖူးခ်င္တယ္လို႔ ေနာက္ခဲ့တဲ့သူ႔ကို အျပင္မွာ တကယ္ေတြ႔ခဲ့တယ္။
ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္နဲ႔ ( ဘာညာေျပာသလို လဒလူေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ရုပ္)
စကားေျပာ အင္မတန္ျမန္တဲ့ (တစ္ခါခါ ဘာေျပာသြားမွန္းေတာင္ နားမလည္ဘူး)
ပြင့္လင္းျပီး ခင္မင္စရာေကာင္းတဲ့ သူ႔ကို စင္ကာပူမွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္
ဆံုျဖစ္ခဲ့တယ္။ လူခ်င္းျမင္ဖူးခဲ့ျပီး အရင္ကထက္ ပိုခင္မင္ခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့...

“ကြ်န္ေတာ္ သိတယ္.. ကြ်န္ေတာ္ သိတယ္” နဲ႔ အျမဲတမ္း အားမငယ္ဖို႔၊
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနဖို႔ အားေပးတတ္တဲ့ ေမာင္ပြတ္ေရ..
အားမငယ္ပါနဲ႔၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနပါလို႔ ျပန္အားေပးလိုက္ပါတယ္။
ေနာင္ေနာက္ေမြးေန႔တိုင္းကို ခ်စ္သူ ခင္သူေတြနဲ႔ ၀ိုင္းရံျပီး က်င္းပႏိုင္ပါေစ။
ခ်စ္သူနဲ႔ အျမန္ဆံုးနီးစပ္ႏိုင္ပါေစ။
နာမည္အတိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္ “ေအးခ်မ္း” ပါေစလို႔ ေမြးေန႔မွာ
ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။

ဂရင္းနစ္ စံေတာ္ခ်ိန္အရ ေမြးေန႔ဆုေတာင္း ေနာက္က်သြားတာ
ခြင့္လြတ္ပါေနာ္...

ခင္မင္တဲ့
ႏိုင္းႏိုင္းစေန

pandora said...

ေမာင္ပြတ္ ေအးခ်မ္း ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ဆုေတာင္း ပုိ႕စ္ေလး တင္ထားတယ္
ဘာေကၽြးမွာလဲ

Anonymous said...

ေမာင္ပြတ္ေ၇--အမလဲဆုေတာင္ပါတယ္--ေမြးေန႕ရွင္ေလး--ခ်စ္သူမ်ားနဲ႕ထာ၀စဥ္ေပ်ာ္ရြင္ပါေစ--

ZawZaw said...

အိုး ေမာင္ပြတ္၊ မေန႕ ကတည္းက ဘာညာ့ကို ေကာမန္႕ အငွား ေပးခိုင္းထားပါတယ္။ ဘယ္ေရာက္သြားတယ္ မသိဘူး၊
ငါ့ဘေလာက္မွာ မင္းအတြက္ဆုေတာင္း ေပးထားတယ္။
ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ျမင္ပါေစ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ၊ တခါတရံမွာ ခါးသီးလဲေက်ာ္ ျဖတ္လိုက္ေတာ့ေလ -အဲေလ သီခ်င္းနဲ႕ မွား သြားလို႕၊ မင္း ၂၄ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႕မွသည္ ေနာင္ ႏွစ္ ေပါင္း ၂၄၀ တိုင္ မင္းမွ်ာ္လင့္တဲ့ အတိုင္းေအာင္ျမင္ပါေစ။

Anonymous said...

ေမာင္ပြတ္ေရ... ေမြးေန႔မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ...
လိုခ်င္တာမွန္သမွ် အျမန္ဆံုးရပါေစဗ်ာ..
မေန႔က.. ဘယ္လို႔မွ ၀င္မရလို႔ ဒီေန႔မွ ေကာ္မန္႔ေပးရတာပါ..

tzm

Anonymous said...

ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္ရာေမြးေန႕ေပါင္းမ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္ပါေစ..

Thant Thura said...

ကိုပြတ္ တို့က ေမြးေန့မွာ ဘာမလဲမေက်ြးဘူး။
ေမြးေန့မွာေပ်ာ္ပါေစ။

ေျပာရတာတစ္ရက္ေတာင္ေနာက္က်သြားျပီ။