စစ္တမ္း

ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကုန္ဆံုးသြားတိုင္း အဲဒီတစ္ႏွစ္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဘာေျပာင္းလဲသြားခဲ့လဲ၊ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေအာင္ျမင္မႈေတြ လက္ကိုင္ရရိွခဲ့သလဲ ဒါမွမဟုတ္ ဘာေတြဆံုးရႈံးသြားခဲ့ျပီလဲ ဆိုတာကို အျမဲတမ္း ျပန္လည္သံုးသပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးရိွပါတယ္။ အဲလို သံုးသပ္ႏို္င္ေအာင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ဒိုင္ယာရီေလးတစ္အုပ္မွာ မွတ္တမ္းေလး ေရးထားေလ့ရိွပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ဆံုးေကာက္ခ်က္ကေတာ့ တစ္ခုတည္းပဲရိွေလ့ရိွပါတယ္။ ဥပမာ - ၂၀၀၀ မွာ ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ့တယ္။ ၂၀၀၁ မွာ GTI က ဖဲဝိုင္းဒိုင္တစ္ေယာက္ ဒါမွမဟုတ္ လူဆိုးတစ္ေယာက္၊ ၂၀၀၂ ကိုေတာ့ အက်ဳိးမဲ့ကုန္ဆံုးေစခဲ့ျပီး ၂၀၀၃ မွာ Professional အလုပ္တစ္ခု စလုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ၂၀၀၅ မွာ ကိုယ္ပိုင္ စီးပြါးေရးတစ္ခု စလုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ၂၀၀၆ ကစျပီး ျခဴကေလးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေခၚတဲ့ သိပ္ခ်စ္တဲ့ ခ်စ္သူေလးတစ္ေယာက္ ေဘးမွာရိွေနခဲ့တယ္။ အခု ၂၀၀၇ မွာေရာ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေတြရရိွခဲ့လဲ … ဘာျဖစ္လာခဲ့သလဲ …

ကၽြန္ေတာ္ Blogger ျဖစ္လာတယ္လို႔ သံုးသပ္မိတယ္။ Blogger တစ္ေယာက္လို႔ နာမည္ခံဖို႔ ဘာေတြလိုအပ္လဲ ကၽြန္ေတာ္အတိအက် မသိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ Blog တစ္ခုရိွတယ္၊ အဲဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီးဖဲ့ေပးထားတယ္၊ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ Blog တစ္ခုရိွတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားၾကီးရိွလာတယ္။ သူတို႔ေတြက ေနရာမ်ဳိးစံု၊ အသက္အရြယ္မ်ဳိးစံု၊ အဆင့္အတန္းမ်ဳိးစံုရိွတဲ့ အမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီးေတြျဖစ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ Blog ကို အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီးေပးထားၾကတယ္။ လူေတြအေၾကာင္း မ်ားမ်ားသိဖို႔ လူေတြကိုေပါင္းသင္းၾကည့္ရမယ္ဆိုေပမယ့္ အခ်ိန္ပိုနည္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သူတို႔ Blog ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ ေလာကကို ေလ့လာတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အခင္းအက်င္းေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ စရိုက္လည္းျဖစ္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ စာသားေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ခံယူခ်က္ေတြလည္းျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ Blogger တစ္ေယာက္ျဖစ္လာျပီး တခ်ိန္တည္းမွာပဲ Blog Reader လည္းျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ေရးျခင္းနဲ႔ ဖတ္ျခင္း ႏွစ္ခုလံုးကို ၂၀၀၇ တစ္ႏွစ္လံုး ကၽြန္ေတာ္ ခံုခံုမင္မင္ပဲ စြဲလမ္းခဲ့ပါတယ္။

အိုေအစစ္လို႔ နာမည္ေပးထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ Blog ကို ေဖေဖၚဝါရီလ မွာ စေရးခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ စာေရးရံုသာမကေတာ့ဘဲ အျပင္ဘက္မွာ ကူညီလုပ္ေဆာင္လို႔ ရတာေတြကိုပါ စိတ္တူကိုယ္တူ သူငယ္ခ်င္း ေရးေဖၚေရးဖက္ေတြနဲ႔ လုပ္ေနျဖစ္တယ္။ စာအုပ္ကိစၥ၊ Seminar ကိစၥ၊ ေနာက္ MBS ကိစၥ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ျပည္တြင္းမွာ ရိွေနုတုန္းကလည္း အခ်ိန္အေတာ္ေပးခဲ့သလို အခုျပည္ပေရာက္ေနေတာ့လည္း ဒီမွာလုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေပးေနဆဲပါ။ ေနာက္တစ္ခုက သံလြင္အိပ္မက္လို၊ Blog Times လိုမ်ဳိး Blogger ေတြ ၾကီးစိုးတဲ့ ရပ္ဝန္းေတြမွာလည္း အစိတ္အပိုင္း ခပ္ေသးေသးတစ္ခုအေနနဲ႔ ပါဝင္ ပတ္သတ္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ Blogger ေတြ မႈိလိုေပါက္ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ဒီ ၂၀၀၇ ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္ အုိေအစစ္ဟာလည္း မႈိေတြထဲက တစ္ပြင့္အေနနဲ႔ ေပၚေပါက္လာခဲ့ျပီး အိုေအစစ္ကို စိမ္းလန္းစိုျပည္လာေအာင္ အျမဲကူညီေထာက္ပံ့ေပးခဲ့တဲ့ Blogger မ်ားနဲ႔ Blogger မဟုတ္သူမ်ားကို အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

လြမ္းေမာစရာ မွတ္တမ္းေကာင္းေတြနဲ႔ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ နားစက္ေတာ့မယ့္ ၂၀၀၇ ေရ - ကၽြန္ေတာ္ဟာ အဲဒီ ၃၆၅ ရက္အတြင္းမွာ Blogger ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္ဗ်ာ။