ေၾကာက္စရာလား
ကၽြန္ေတာ္ေျဖထားတဲ့ ဝင္ခြင့္စာေမးပဲြတစ္ခု ျပီးခဲ့တဲ့ တနလၤာေန႕က ေအာင္စာရင္းထြက္တယ္။ ထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ။ မေအာင္ပါဘူး။ ညေနပိုင္းမွာ အစ္မတစ္ေယာက္က ဒါေလးေတြသီးသန္႕ေရးထားတဲ့ Email ေလးပို႕လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားျပီးေတာ့ ဘာသာျပန္ထားပါတယ္။
ရႈံးနိမ့္မႈဆိုတာ ေအာင္ျမင္မႈဆီသြားတဲ့ ေလွခါးထစ္ေလးေတြမွန္း မသိခင္အထိေတာ့ ငါဟာ ရႈံးနိမ့္မႈေတြကို ထိတ္လန္႕ခဲ့ပါတယ္။
ျငင္းဆိုပယ္ခ်ခံရျခင္းေတြဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ရာမွာ အေတာ္ေလးအသံုးဝင္ေၾကာင္း မသိခင္အထိေတာ့ ငါဟာ အပယ္ခံရမွာကို သိပ္ေၾကာက္ခဲ့ပါတယ္။
နာက်င္မႈေတြဟာ ၾကီးထြားရင့္က်က္မႈအတြက္ လိုအပ္ေၾကာင္း မသိခင္အထိေတာ့ ငါဟာ နာရမွာကို စိုးရိမ္ခဲ့တာေပါ့။
လိမ္ညာကြယ္ဝွက္ျခင္းရဲ႕ ဆိုးက်ဳိးေတြမျမင္ခင္အထိေတာ့ ငါဟာ အမွန္တရားကို ရင္မဆိုင္ရဲခဲ့ပါဘူး။
ဘဝဆိုတာ ကိုယ္ရဲ႕ၾကိဳးစားမႈေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္ဆိုတာ သတိမထားမိခင္တုန္းကေတာ့ ငါ့ဘဝဟာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ေန႕ရက္ေတြခ်ည္းပါပဲ။
အမုန္းဆိုတာကလည္း လ်စ္လ်ဴရႈထားရေကာင္းမွန္း မသိခင္အထိေတာ့ အမုန္းဆို ငါကသိပ္ေၾကာက္ခဲ့ပါတယ္။
ေလွာင္ေျပာင္ႏွိမ့္ခ်မႈဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ရယ္ရေကာင္းမွန္းမသိခင္အထိေတာ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းခဲ့ပါတယ္။
ေန႕စဥ္ေန႔တိုင္း အသိပညာေတြ ရေနတယ္လို႔ သတိမထားမိခင္ကေတာ့ အသက္တစ္ရက္ၾကီးလာရမွာကို ေၾကာက္ခဲ့မိပါတယ္။
ကိုယ္ေတြးေနမွသာ ကိုယ့္ကိုနာက်င္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္မွန္းမသိခင္ကေတာ့ အတိတ္ဆိုတာကလည္း ငါ့အတြက္ေတာ့ ေၾကာက္စရာပါ။
အနာဂတ္ဆိုတာ အခုငါပိုင္ဆိုင္လာတဲ့ အခ်ိန္ပိုင္းေလးေတြမွန္းမသိခင္ကေတာ့ အနာဂတ္ဆိုတာၾကီး ေရာက္လာမွာကို သိပ္ေၾကာက္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေလးေတြပါပဲ။ ကဲ ... ဘာကိုမ်ားေၾကာက္ေနရဦးမွာလဲ။
1 comment:
Each point make a deep concern.
Thanks
Post a Comment