ျခားနားျခင္း

မနက္ ၆ နာရီခြဲမွာ Alarm ျမည္လာတာနဲ႔ မထခ်င္ဘဲ လူးလဲထလာျပီး ေရခ်ဳိးခန္းဝင္၊ မ်က္ႏွာသစ္လုပ္ျပီး အိပ္ခန္းထဲျပန္လာတဲ့အထိ ဒီေကာင္က အိပ္ေနတုန္းပဲ။

“ ေဟ့ေကာင္ … ထေတာ့။ ၈ နာရီအေရာက္သြားရမွာ။ မင္းကလည္း ေန႔တိုင္းႏႈိးေနရတာပဲ ”

ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင္က ေပေတျပီး ဆက္အိပ္ေနတယ္။ ဒီေကာင္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကသာ အလုပ္ေတြ ဆက္လုပ္ေနတယ္။ စိတ္က အိပ္ခ်င္ျပီး အိပ္ေနတုန္းေလ။

“ မင္းသြားႏွင့္ကြာ။ ခဏေနမွ ငါလိုက္လာမယ္ ”

“ ျပီးေရာကြာ … ”

ကၽြန္ေတာ္လည္း စကားမရွည္ခ်င္တာနဲ႔ ေရခ်ဳိး၊ အဝတ္လဲျပီး ရံုးထြက္လာခဲ့တယ္။ ရံုးေရာက္ေတာ့ ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္နဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနရတယ္။ ဟုိေကာင္လာမွ အလုပ္လုပ္တာ ေကာင္းတယ္ေလ။ ၉ နာရီသာသာမွ ထံုးစံအတိုင္း ဖရိုဖရဲနဲ႔ ဘာဂါတစ္လံုးကိုင္ျပီး ဝင္လာတယ္။

“ ကဲ … အလုပ္စရေအာင္ကြာ။ မင္းကလည္း ေနာက္က်လိုက္တာ ”

သူ႔ေျပာတာမဟုတ္သလိုနဲ႔။ ဘာဂါထဲက ဆလတ္ရြက္ကို ေရြးျပီးကိုက္ေနေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ ေျပာလိုက္ေသးတယ္။

“ ေနဦးကြာ … ညက ေဘာပြဲအေျဖေလးၾကည့္လိုက္ဦးမယ္။ ငါးမိနစ္ပဲေစာင့္ ”

ဒါနဲ႔ အလုပ္မစရေသးျပန္ဘူး။ မန္ေနဂ်ာက ၾကည့္လွျပီ။ ခဏေနေတာ့မွ အလုပ္စတယ္။ လုပ္ေနၾက အလုပ္ေတြေပမယ့္ စိတ္နဲ႔လူနဲ႔ကပ္မွ လုပ္လို႔ေကာင္းတယ္ေလ။ ႏွစ္ရာရီေလာက္ၾကာေတာ့ ေဖာက္လာျပန္ေရာ။

“ မင္းခဏလုပ္ေနကြာ။ ငါခ်စ္သူဆီကို စာေရးမလို႔။ မန္ေနဂ်ာ မျမင္ပါဘူးကြာ။ မပူပါနဲ႔ ”

ဒီေကာင္ ေျပာေနရင္း Gmail ကိုဖြင့္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟုိစာရြက္ရွာသလိုလို၊ ဒီဖိုင္ဖြင့္သလိုလိုနဲ႔ ကာထားေပးရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ခ်စ္သူဆီ စာေရးဖို႔ရိွေနတာကို။

“ ေဟ့ေကာင္ေရ - ခ်စ္သူ Online မွာ ရိွတယ္ကြ။ အဟဲ … မင္းအလုပ္ဆက္လုပ္ေနကြာ။ မင္းဘာေျပာခ်င္လဲ။ ငါေျပာထားေပးမယ္ ”

“ ေအးကြာ … သတိရေၾကာင္းေပါ့ ”

ကၽြန္ေတာ္လည္း ခ်စ္သူဆိုတာနဲ႔ အလိုတူျဖစ္ျပီး ေမာ္နီတာကိုပဲ ၾကည့္ေနျဖစ္တယ္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္ေတာ့ မသိဘူး။ ေနာက္က မန္ေနဂ်ာက “ Chatting ဝင္ေနတယ္ေပါ့ ” လို႔ လာေအာ္မွပဲ သတိဝင္ေတာ့တယ္။ ခါးေထာက္ျပီးၾကည့္ေနတဲ့ မန္ေနဂ်ာ မိန္းမဝဝၾကီးကို စကားျပန္မလို႔ စဥ္းစားေနတုန္းမွာပဲ အဲဒီေကာင္က ေခါင္းသြားေခါက္ျပီး

“ ခ်စ္သူနဲ႔ေတာ့ စကားေျပာခ်င္တဲ့ လူေတြခ်ည္းပဲ။ ကိုယ္ခ်င္းစာဦး ”

လို႔ နားရြက္နားကပ္ျပီး ေအာ္တယ္ေလ။ ေတာ္ေသးတယ္။ မၾကားလို႔။

“ ေဟ့ေကာင္ - လာကြာ။ အလုပ္ကူလုပ္ေတာ့။ မဆိုင္တာေတြ နားမွလုပ္ေတာ့ ”

ဒီလိုေျပာမွ ဒီေကာင္လည္း မႈန္ကုပ္ကုပ္နဲ႔ အလုပ္ဝင္လုပ္ေပးတယ္။ ထမင္းစားနားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အနီးအနားက တရုတ္ဆိုင္မွာ စားမလို႔လုပ္ေနတုန္း သူက

“ ဟင္းေတြက ဒါေတြပဲ ထပ္ေနတယ္။ မင္းဒီမွာစား၊ ငါ CityHall ဘက္သြားျပီး ဗမာစာ စားလိုက္ဦးမယ္။ တစ္နာရီဆို မီပါတယ္။ ျပန္လာမယ္ ”

လို႔ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ထထြက္သြားျပန္တယ္။ ခဏေနေတာ့ ဖံုးလာတယ္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လကၻ္ရည္ဆိုင္ထိုင္ေနလို႔ နာရီဝက္ေလာက္ၾကာမွ လိုက္ခဲ့မယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ ရံုးေပၚျပန္တက္ျပီး အလုပ္စားပြဲမွာ ထိုင္ေနလိုက္တယ္။ စိတ္မပါဘဲ လုပ္ရင္မွားမယ္ေလ။ ဒီေကာင္ျပန္လာေတာ့ လက္ထဲမွာ လကၻ္သုတ္အထုပ္ေလးနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ဆိုးေျပသြားတယ္။ စိတ္နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ကပ္ျပီး အလုပ္လုပ္လိုက္ေတာ့ အလုပ္ေတာ့တြင္သားပဲ။ ညေန ရံုးဆင္းေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ဒီေကာင္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တယ္။

“ ေဟ့ေကာင္ … မင္းကေတာ့ တယ္လြတ္လပ္ပါလားကြာ။ ငါသာ ရံုးသြားလိုက္၊ အိမ္ျပန္လိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနတာ ”

“ ေအး … မင္းက လိုက္ေလ်ာညီေထြမွ မေနတတ္ဘဲ။ အပူေတြ ေခါင္းအံုးအိပ္တာကိုကြ။ ငါ့လို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနစမ္းပါ။ အလုပ္ခ်ိန္ေလး လုပ္လိုက္၊ အေျခအေနၾကည့္ျပီး အနားယူလိုက္ေပါ့ကြာ။ အခုလည္း ငါဘီယာသြားေသာက္မလို႔ ”

“ အမ္ … မျဖစ္ဘူးေလ။ မနက္ျဖန္ ရံုးတက္ရမွာ။ မေသာက္နဲ႔ေတာ့ကြာ။ ငါပါေရာျပီး နံေနမယ္ ”

“ မေသာက္ပါဘူးကြာ။ မင္းကို စမ္းလိုက္တာ။ တကယ္ေတာ့ အလုပ္ခ်ိန္ျပင္ပဟာ မင္းကိုယ္ပိုင္ဘဝပဲ။ ေသာက္လည္းရတယ္။ က ေနလည္းရတယ္။ အခုမင္းက မင္းဘဝတစ္ခုလံုး အလုပ္လို႔ ေတြးေနတာကိုကြ။ အလုပ္ခ်ိန္မွ မဟုတ္ဘဲ။ ေသာက္ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ။ မနက္ျဖန္ အခ်ိန္မီ ရံုးေရာက္ရင္ မျပီးဘူးလား ”

“ ဟိုဒင္းေလ .. အဲ … ဟုတ္သားပဲေနာ္ ”

“ မေဝးစမ္းပါနဲ႔ကြာ။ အလုပ္ရွိလို႔ ေစာေစာအိပ္တယ္တို႔၊ ဝမ္းႏႈတ္ေဆး စားလို႔မရဘူးတို႔ ဆိုတာ ဘဝကို ပိုက္ဆံနဲ႔လဲေနတဲ့လူေတြကြ။ လူပဲကြာ … လူနဲ႔တူေအာင္ေနရမယ္။ လူျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနာက္က်တာရိွမယ္။ ေစာတာရိွမယ္။ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာလည္းရိွမယ္။ အိပ္မက္လည္း ရိွမယ္။ စက္ရုပ္ေတြ အိ္ပ္မက္မက္တယ္ၾကားဖူးလား ”

“ ဘယ္ရိွမလဲကြ။ စက္ပါဆိုမွ ”

“ ဒါေပါ့ကြ။ ငါတို႔က စက္မဟုတ္ဘူး။ မင္း မနက္ ၈ နာရီဆို ရံုးေရာက္ေအာင္သြားတယ္။ ညေန ၅ နာရီတိတိ မင္းျပန္ထြက္လာသလား ”

“ ၅ နာရီခြဲေလာက္ေပါ့။ တခါတေလ ၆ နာရီနီးနီးေပါ့ ”

“ ဒါဆို ဒဏ္ရိုက္ေလ။ မင္း အလုပ္ခ်ိန္ကို မတိက်ဘူး။ ၅ နာရီျပန္ပါဆိုတာကို ၅ နာရီေက်ာ္ေအာင္ေနတယ္။ ဒါအျပစ္ပဲ ”

“ ဟာ.. မင္းလုပ္တာနဲ႔ ငါေတာင္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္လာျပီ။ မတူဘူးေလး။ မနက္နဲ႔ ညေန။ အသြားနဲ႔ အျပန္ ”

“ တူတာရိွတယ္ေလကြာ။ မင္းကလူ။ မနက္ေရာ ညေနေရာ မင္းဟာ လူပဲ။ မနက္မွာ စက္ျဖစ္ျပီး ညေနမွ လူသားဆန္လို႔မရဘူး။ မင္းနဲ႔ေတာ့ ခက္ပါတယ္ကြာ ”

“ ဒီေတာ့ ငါဘာလုပ္ရမွာတုန္း။ ေနာက္က်မွ သြားရမွာလား ”

“ ခက္ျပီ။ တမင္တကာေတာ့ ေနာက္မက်နဲ႔ေလကြာ။ ေနာက္က်သြားလဲ မင္းစိတ္မပ်က္နဲ႔လို႔ေျပာတာ။ အလုပ္မျပီးလဲ Worry မမ်ားနဲ႔။ ေစာင့္ေနၾကလိမ့္မယ္။ နားလည္လား။ ပို္က္ဆံျဖတ္လည္း ျဖတ္ေပါ့ကြာ။ မင္းက လူျဖစ္လို႔ လူလိုေနခြင့္ရဖို႔ အဓိကပဲ မဟုတ္လား။ ပိုက္ဆံအဓိကဆို ဘိန္းေရာင္းေပါ့ကြ။ ေတာထဲမွာေနေလ။ ပိုက္ဆံေတြ အပံုလိုက္စုထား။ ေနမလား ”

“ မေနပါဘူး။ မင္းေျပာတာလည္း ဟုတ္သလိုလိုပဲ ”

ေျပာရင္းဆိုရင္း ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ယာထဲကို ေျခအိတ္မခၽြတ္ေသးဘဲ ဝင္လွဲလုိက္တယ္။ ဒီေကာင္က ရံုးဝတ္စံုကိုခၽြတ္ျပီး လူငယ္ေတြပံုစံ T & Jeans ဝတ္ေနတယ္။

“ မင္းဘယ္သြားဦးမလို႔လဲ။ ငါနဲ႔စကားေျပာဦးေလကြာ ”

“ အျပင္ျပန္ထြက္လိုက္ဦးမယ္။ ငါေျပာထားတာေတြ မင္းေတြးထားေလ။ အိပ္ႏွင့္ေတာ့။ ငါျပန္လာမယ္။ မင္းရန္ကုန္ဆက္ဖို႔ ဖံုးကဒ္ဝယ္လာမယ္ ”

“ ေအးကြာ ”

ဒီေကာင္ တံခါးေစာင့္ပိတ္ျပီး ထြက္သြားတယ္။ သူ႔ကို အခန္းျပတင္းကေန လွမ္းၾကည့္ေနမိတယ္။ လြတ္လပ္တက္ၾကြတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ပဲလို႔။ ဒီလုိနဲ႔ ကိုယ္ကအိပ္ယာထဲေနျပီး စိတ္က ေလွ်ာက္လည္ေနတဲ့ညေတြ၊ စိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔ မကပ္ဘဲ အိပ္ခဲ့ရတဲ့ညေတြ မ်ားလာခဲ့တယ္။ ဒီေကာင္ေျပာသြားတာေတြ ေတြးရင္းနဲ႔ပဲ … အိပ္မက္ထဲမွာ … ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ေနာက္က်ခဲ့တယ္ေလ။