လတ္ဆတ္ျခင္း၊ ေဆးျဖစ္ဝါးျဖစ္ႏွင့္ ျမိဳ႕ျပမုဆိုးမ်ား

တိရစာၦန္မ်ဳိးစံုရဲ႕ အေသြးအသားကို လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ စားသံုးျခင္းနဲ႔ ေဆးဝါးအေနနဲ႔ ရွာရွာၾကံၾကံ စားေသာက္ျခင္းဟာ တကယ္ပဲ လူေတြကို အက်ဳိးရိွေစသလားဆိုတာ စဥ္းစားဖို႔လိုေနတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဖက္ရွင္တစ္ခု အေနနဲ႔စားေသာက္ေနၾကတာေတြလည္း ရိွပါေသးတယ္။ ဒီလိုအလုပ္ေတြကို အရင္က အေမရိကန္နဲ႔ ေျမာက္အေမရိက၊ ကိုရီးယားကၽြန္းစုေတြနဲ႔ ေဟာင္ေကာင္ကၽြန္းတဝို္က္မွာပဲ လုပ္ေလ့ရိွပါတယ္။ အဲဒီယဥ္ေက်းမႈေတြဟာ အခုဆို ဗမာျပည္မွာပါ ေရာက္ရိွေနတာေတြ႔ရပါတယ္။ ဘယ္လိုအက်ဳိးရိွလဲဆိုတာ မသိသာေပမယ့္ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးေသဆံုးေနၾကတဲ့ တိရစာၦန္ေလးေတြ အေၾကာင္းနည္းနည္းေတာ့ ေျပာျပပါဦးမယ္။

ပထမဆံုး ရန္ကုန္သားေတြ ရင္းႏွီးေနျပီ ျဖစ္တဲ့ သင္ေပါင္းပိုးေၾကာ္ဆိုင္ေလးေတြကို သတိထားမိပါတယ္။ စားတဲ့သူ အရသာရိွေအာင္ သင္ေပါင္းပိုးအရွင္ေလးေတြကို ႏြားႏို႔ထဲမွာ လႊတ္ထားေပးျပီး ဝယ္သူလာမွ ဆီပူအို္းထဲ ပစ္ထည့္ေၾကာ္ေပးတဲ့ ဆိုင္ေလးေတြကို တရုတ္တန္းမွာ ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ စားတဲ့လူေရာ ေၾကာ္တဲ့လူေရာ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ရင္ သင္ေပါင္းပိုးေနရာဝင္ျပီး ငါသာဆီပူအိုးထဲ အရွင္လတ္လတ္က်ရင္ ဆိုျပီး ေတြးၾကေစခ်င္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေျမြေသြးေသာက္ၾကတာပါ။ ေျမြကို ၾကိဳးနဲ႔ေစာက္ထိုးခ်ိတ္ထားျပီး ေသာက္မယ့္လူလာမွ ဓါးနဲ႔ခြဲျပီး ေသြးကို ခြက္နဲ႔ခံေသာက္တတ္ၾကပါတယ္။ ပံုျပင္ေတြထဲက အသားစားၾကဴးတဲ့ ဘီလူးဆိုတာေတြလည္း အဲဒီလိုပဲထင္ပါရဲ႕။ ကင္ဆာေရာဂါသည္ အမ်ားစု ေသာက္သံုးၾကရတယ္လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္။ ဗမာျပည္မွာေတာ့ ေရာင္းတယ္လို႔ မၾကားမိေသးပါဘူး။

ေျမြနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး အျခားေသာ ရက္စက္တဲ့ သတ္နည္းမ်ဳိးေတြ ရိွပါေသးတယ္။ ဥပမာ - တရုတ္ရိုးရာ ေျမြအရက္ေတြကိုၾကည့္ရင္သိသာပါတယ္။ Lab ေတြက Test Tube လို အဝက်င္း ကိုယ္ထည္အေတာ္က်ယ္တဲ့ ဖန္အိုးၾကီးေတြအထဲမွာ ေျမြအရွင္ေတြကို အရက္နဲ႔စိမ္ျပီး ထည့္သတ္ထားပါတယ္။ အဲဒီအရက္ကို ေသာက္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္၊ ညာျဖစ္မယ္ စတဲ့ စြဲေဆာင္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ အမ်ဳိးသားအမ်ားစု ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ ေသာက္ေနၾကပါတယ္လို႔ တရုတ္မဂၢဇင္းေတြမွာ ေဖၚျပေလ့ရိွပါတယ္။

မကၠဆီကိုက ေျမြအရက္ကေတာ့ တမ်ဳိးပါ။ ပါးျပင္းၾကီးၾကီးေထာင္တတ္တဲ့ ေျမြေဟာက္ၾကီးကို ခုနလို အရက္အျပည့္ထည့္ထားတဲ့ ဖန္အိုးၾကီးထဲ ေခါင္းစိုက္ထည့္ျပီး ကိုယ္ထည္ကို ေဒါသျဖစ္ေအာင္ ဆြေပးပါတယ္။ ေဒါသၾကီးလာတဲ့ ေျမြၾကီးက ဖန္အိုးနဲ႔အျပည့္ ပါးျပင္းၾကီးေထာင္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေျမြၾကီးကို သတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဖန္အိုးၾကီးထဲမွာ ပါးျပင္းေထာင္ထားတဲ့ ေျမြၾကီးကို အရက္နဲ႔စိမ္ထားသလိုျဖစ္ျပီး သိပ္ေရာင္းေကာင္းတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အရက္ကိုေသာက္ဖို႔ထက္ အလွထားခ်င္တဲ့လူ ပိုမ်ားပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ အမ်ားၾကားဖူးျပီးသား ငါးမန္းေတာင္နဲ႔ ငါးမန္းေသြးေသာက္တာပါ။ ဆိုင္ေတြမွာေတာ့ ေသျပီးသားငါးမန္းေတြရဲ႕ အေတာင္ေတြကို ဝယ္သိမ္းထားျပီးေရာင္းတာ မ်ားပါတယ္။ သေဘၤာသားေတြကေတာ့ အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ ဖမ္းမိတဲ့ ငါးမန္းကို ခ်ိတ္ၾကီးနဲ႔ ခ်ိတ္ျပီးတာနဲ႔ ေျမြေသြးေသာက္သလိုပဲ ငါးမန္းေတာင္ကို လႊနဲ႔ျဖတ္ျပီး ေသြးေတြကို ခ်က္ခ်င္းစုတ္ေသာက္ေလ့ ရိွပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါးမန္းေသြးေတြဟာ ခပ္ေႏြးေႏြးရိွေနတုန္းပဲလို႔ ေျပာၾကပါတယ္။

ဂ်ပန္ေတြကေတာ့ ဆာရိွမိ လို႔ေခၚတဲ့ အရိုးမပါတဲ့ ၾသဇီငါးမ်ဳိးကို အစိမ္းစားၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါးကေတာ့ အေသပါ။ အရိုးနည္းနည္းပဲပါတဲ့ အဲဒီငါးကို ခဲဖ်က္လိုအတုံးေလးေတြတံုး၊ ယမ္းပါတဲ့ အခ်ဥ္တမ်ဳိးနဲ႔တို႔ျပီး ခ်က္ခ်င္းစားရပါတယ္။ ေသြးေပါင္ခ်ိန္အားေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

အရင္က ေခတ္စားတဲ့ ေမ်ာက္ဦးေႏွာက္ ေဖါက္စားတဲ့အလုပ္ကေတာ့ တိမ္ေကာခဲ့ျပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမ်ာက္အရွင္ကုိ မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ တုပ္ေႏွာင္ထားျပီး ေခါင္းပဲေဖၚထားတဲ့ ခံုထဲထည့္ထားပါတယ္။ စားမယ့္လူလာမွ အရွင္လတ္လတ္ ေခါင္းကိုေဖါက္စားၾကတဲ့ ဓေလ့က အာဖရိကဘက္က ကူးစက္ခဲ့ဟန္ရိွပါတယ္။

ဗမာျပည္က ေတာနယ္ဘက္မွာ ေမွ်ာ့စားတဲ့အေလ့အထလည္း ရိွပါေသးတယ္။ သြားရင္းလာရင္း ရလာတဲ့ ေမွ်ာ့ေတြကို အိတ္၊ ပလိုင္းတို႔မွာ ထည့္ထားပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ႏြားတလင္းထဲကို ႏြားကိုအလႊတ္၊ ေမွ်ာ့ကိုလည္း တလင္းထဲထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေမွ်ာ့ေတြက ႏြားကိုတြယ္ျပီး ေသြးဝလို႔ ေဖာင္းလာရင္ အလုိလိုကြာက် သြားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ေကာက္ယူျပီး အဆင္သင့္တည္ထားတဲ့ ေရေႏြးအိုးထဲ အရွင္လတ္လတ္ ပစ္ထည့္လိုက္ၾကပါတယ္။ ခနေနရင္ ျပန္ဆယ္ျပီး ဓါးနဲ႔ေမွ်ာ့ကိုခြဲထုတ္ကာ အထဲက ခဲသြားတဲ့ ႏြားေသြးခဲကို စားၾကပါတယ္။ စိတ္ပ်က္စရာပါပဲ။

ဘယ္လိုပဲ အရသာရိွတယ္ေျပာေျပာ၊ ေဆးဘက္ဝင္တယ္ေျပာေျပာ၊ ကိုယ့္အတြက္နဲ႔ အသက္တစ္ေခ်ာင္းကေန မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ တိရစာၦန္ေလးေတြ ေသဆံုးေနၾကရတာေတာ့ သိပ္တရားနည္းလမ္း မက်ေသးဘူး ထင္ပါတယ္ဗ်ာ။ ေသျပီးသားအသားကို ေစ်းကဝယ္စားတာနဲ႔ အရွင္လတ္လတ္စားေနတာေတြက အဓိပၸါယ္ျခင္းကြာဟလွပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ အရွင္လတ္လတ္ သတ္ျဖတ္စားေသာက္တာကို ျပင္းထန္စြာကန္႔ကြက္ရႈံ႕ခ်ပါေၾကာင္း …