ေတာ္စမ္းကြာ

ငါက ထမင္းေကၽြးေနတာ …
ျပန္ကိုက္ရေအာင္ မင္းက ေခြးလား …
ပင္လယ္ေရ မကုန္မွန္းသိတယ္
ဒါေပမယ့္
ငါခပ္ေနတဲ့ ခြက္ကိုမွ လာလုတာကို…

ရွက္တတ္ရင္ ေသလို႔ရတယ္
မင္းသမိုင္းနဲ႔ တန္တာကိုေပးရင္
အဲဒီေခ်ာင္ထဲ ပိတ္သာေန ..
ေျမာင္းေလးဖက္ပါ ေဖာက္ေပးခဲ့မယ္

ရံႈးေတာ့မွ ျပန္စရေအာင္
ငါတို႔က အံစာေခါက္ေနတာမဟုတ္ဘူး
မင္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ထူးမေလးလို႔
အရူးေလးဆိုျပီး ၾကည့္ေနတာ
ေတာ္စမ္းကြာ …
မင္းအသားခါးလို႔ ငါမစားတာ
တရားေဟာမရရင္
မင္းတို႔သေဘာ ငါလိုက္မယ္ …
ရံႈးတဲ့ေကာင္ စာမေရးေၾကး ….

ခ်စ္သူ႕ကဗ်ာ ...

လတ္တေလာ...

၁၅ ခုေျမာက္ မွတ္တိုင္

လူတိုင္းမွာ Personal Feeling ေလးေတြရိွတတ္ျပီး တခါတေလေတာ့လည္း အဲဒါေလးေတြကို အမွတ္တရ ေရးထားခ်င္မိတယ္ဗ်ာ။ ဒီပို႔စ္ေလးကေတာ့ အမ်ားနဲ႔ သိပ္မဆိုင္လွတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ Personal စစ္စစ္ပါ။

အိမ္မွာ Offline ျဖစ္ေနေပမယ့္ Gtalk ေလးေတာ့ ဖြင့္ထားမိတယ္။ ငယ္မ်ား “ Hi ” လို႔ လွမ္းေခၚမလားလို႔ေလ။ သိပ္သတိရတာပဲ ငယ္ရယ္ … ကုိ႔ကို ၈ လလံုးလံုး ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ အလိုလိုက္နားလည္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ (၂၀.၁၂.၀၆)

ဒီ ၉ လအတြင္း ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ် အေၾကာင္းအရာ၊ အေကာင္းအဆိုးအားလံုးဟာ ငယ့္အတြက္ေတာ့ Sweet Memory ပါ။ ေနာက္လေတြ၊ ႏွစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာတဲ့အထိ ငယ္တို႔ အတူရိွေနႏိုင္ဦးမလဲ ? ငယ္ကေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အျမဲတမ္း ကို႔ေဘးမွာ လက္တြဲျပီး ရိွေနခ်င္ပါတယ္။ (၂၀.၁.၀၇)

အခုလို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ကိုတို႔ ၁၀ လျပည့္အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ Valentine Day အခါသမယမွာ နားလည္မႈေတြ၊ အနစ္နာခံမႈေတြနဲ႔ အျပစ္ကင္းကင္းတည္ေဆာက္ထားတဲ့ ကိုတုိ႔ရဲ႕ သန္႔စင္တဲ့အခ်စ္စစ္ေတြ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းရာေထာင္ခ်ီတည္တံ့ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းသလို ကိုတို႔ကိုခ်စ္တဲ့၊ သံေယာဇဥ္ရိွတဲ့ မိသားစု၊ သူငယ္ခ်င္း အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလို႔ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ဆုေတာင္းၾကပါစို႔လား။ (၁၄.၂.၀၇)

ငယ္တို႔ ခ်စ္သူျဖစ္တာ တစ္ႏွစ္ရိွသြားျပီေနာ္။ ငယ့္ဘဝတေလွ်ာက္လံုး ကုိနဲ႔ပဲ ေနခ်င္ပါတယ္။ အခက္အခဲေတြ ရိွလာရင္လည္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ညိွႏႈိင္းျပီး ေရွ႕ဆက္ၾကမယ္။ ငယ္တို႔ လမ္းမခြဲေၾကးေနာ္။ (၂၀.၄.၀၇)


ကို ငယ့္ကို သစၥာရိွရိွနဲ႔ ခ်စ္ေနမယ္ဆိုတာကို ဒီအခ်ိန္မွာ အသက္နဲ႔ ထပ္တူ ကတိေပးပါတယ္။ ငယ္တစ္ေယာက္တည္းအနားမွာ ထာဝရရိွေနေပးမွာပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ ပထမဆံုးခ်စ္သူႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ကို ကိုနဲ႔အတူ ငယ္ေလးပိုင္ဆုိင္ႏိုင္ပါေစလို႔ ကိုဆုေတာင္းတယ္။ (၂၀.၄.၀၇)

ကို႔မွာအျပစ္ရိွရင္လည္း ငယ္ကခြင့္လႊတ္ေပးမယ္၊ ငယ့္မွာအျပစ္ရိွရင္လည္း ကိုကခြင့္လႊတ္ေပးေနာ္။ လေတြ၊ ႏွစ္ေတြ ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ငယ္တို႔အခ်စ္ေတြ ပိုခိုင္ျမဲလာေအာင္ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ ထပ္တိုးခ်ည္ေႏွာင္သြားၾကရေအာင္ေနာ္။(၂၀.၅.၀၇)

အႏိႈ္င္းမဲ့ … ဟုတ္တယ္… ငယ္ကို႔ကို ခ်စ္သလိုခ်စ္ႏိုင္မယ့္လူ တုယွဥ္ႏႈိင္းစရာမရိွႏိုင္ပါဘူး။ ငယ္ဟာ ကို႔အတြက္ေတာ့ တကယ့္ကို အႏိႈ္င္းမဲ့ပါပဲ။ ၁၅ လျပည့္ကေန ေနာက္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကိုတို႔အတူရိွေနဦးမယ္ဆိုတာ သံသယမရိွလိုက္ပါနဲ႔ေနာ္။ အခုလိုပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းသြားၾကရေအာင္လား ငယ္ရယ္။(၂၀.၇.၀၇)

နယ္ျခားမဲ့ Blogger မ်ား ျဖစ္ႏိုင္ပါေစ

နာမည္ၾကီးသရုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္၏ နာေရးသတင္းေၾကာင့္ တစ္ေစာင္မက်န္ေရာင္းလိုက္ရေသာ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ထုတ္ေဝသည့္ ျမန္မာတိုင္း(မ္)သတင္းစာ တစ္ေစာင္ကို ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ဝယ္ႏို္င္ခဲ့သည္။ နာေရးသတင္းအခ်ပ္ပိုႏွင့္အတူ စိတ္ဝင္စားဖြယ္သတင္းမ်ားစြာကို ဖတ္လို္က္ရသည္။ စာမ်က္ႏွာတစ္ခု၏ ဘယ္ဘက္ေအာက္ေထာင့္ေလးတြင္ေတာ့ ခပ္ေသးေသးေရးထားေသာ ကၽြန္ေတာ္ (ကၽြန္ေတာ္တို႔)ႏွင့္ ဆိုင္ေသာ သတင္းတစ္ပုဒ္ ပါလာသည္ကိုေတြ႔မိသည္။

မႏၱေလးျမိဳ႕တြင္ မႏၱေလး MCPA မွၾကီးမွဴးက်င္းပမည့္ Blog အေၾကာင္းေဟာေျပာပြဲ Seminar သတင္းပင္ျဖစ္သည္။ “ Everything is bloggable ” ဆိုသည့္ ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ ဇူလုိင္လ ၂၂ ရက္ေန႔တြင္ ေဟာေျပာမည္ဟု ေၾကျငာထားျပီး မည္သူကေဟာေျပာမည္ ဆိုသည္ကိုေတာ့ ေရးသားထားျခင္းမျပဳေပ။ တကယ္ေတာ့ ထုိသတင္းသည္ Blog ေလးတစ္ခု ဖန္တီးေရးသားေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ဝမ္းသာစရာ သတင္းေကာင္းပင္ျဖစ္သည္။ ၾကိဳဆိုရမည္လည္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ တစံုတခုလိုအပ္ေနသလို ခံစားမိသည္။ ထို႔အျပင္ ကိုယ္ႏွင့္ေဝးေသာ၊ ကိုယ္မသြားႏိုင္ေသာ ေနရာတခုလိုလည္း ထင္ေနမိသည္။ အမ်ဳိးတစ္ေယာက္အလွဴရိွသည္ကို သိေသာ္လည္း ကိုယ့္မဖိတ္သျဖင့္ မသြားရသလို မဆီမဆို္င္ ခံစားေနမိသည္။ တကယ္ေတာ့ Open Seminar ျဖစ္၍ မည္သူမဆို တက္ေရာက္ႏိုင္ေသာ၊ ပါဝင္ေမးျမန္းႏိုင္ေသာပြဲေလးပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ ကၽြန္ေတာ္ခံစားေနမိျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

တကယ္ေတာ့ မႏၱေလးႏွင့္ ရန္ကုန္သည္ စင္ကာပူႏွင့္ရန္ကုန္၊ မေလးရွားႏွင့္ရန္ကုန္ေလာက္ေတာ့ ေဝးဟန္မတူ။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ဦးတည္း အျမင္အရ ရန္ကုန္ေန Blogger မ်ားႏွင့္ မႏၱေလး အေျခစိုက္ Blogger မ်ား စိမ္းလြန္းသည္ဟု ထင္သည္။ မွားေကာင္း မွားႏိုင္ေသာ္လည္း ရင္းႏွီးေသာ ဆက္ဆံမႈမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ Blog စေရးေသာ ယခုႏွစ္ ေဖေဖၚဝါရီလမွစ၍ မျမင္မိပါ။ ကၽြန္ေတာ္ Blog ေလးတစ္ခု စဖန္တီးျဖစ္ေတာ့ အျခား Blog မ်ားလိုပင္ သူငယ္ခ်င္း Blog Link မ်ားကို Side Bar တြင္ အရွည္ၾကီးေရးထားခ်င္မိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ သြားလည္ျဖစ္ေသာ Blog မ်ားတြင္ Comment ေရးကာ ရင္းႏွီးေစျပီး Link တင္ထားခြင့္ေတာင္းခဲ့ဖူးသည္။ ထိုအထဲတြင္ မႏၱေလးအေျခစိုက္ နာမည္ၾကီး Blogger မ်ားလည္း ထိပ္ဆံုးကပါဖူးသည္။ သူတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္အေလးစားဆံုး Blogger မ်ားအနက္မွ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ … တစံုတရာ ျပန္ၾကားေပးျခင္း မရိွသလို ကၽြန္ေတာ့္ အိုေအစစ္တြင္လည္း ၄င္းတို႔ျပန္လည္ ေရာက္ရိွခဲ့ေၾကာင္း ေျခရာလက္ရာ မက်န္ခဲ့ေပ။ အဂၤလန္မွ၊ စင္ကာပူမွ၊ အေမရိကန္မွ Blogger မ်ားသာ အားေပးကူညီခဲ့ၾကသည္။ ရန္ကုန္မွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ ေျပာဖို႔ကို မလိုပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ မႏၱေလးမွ Blogger မိတ္ေဆြမရိွေသးေပ။ တကယ္ေတာ့ နယ္ေျမပုိင္းျခားရန္ခက္ေသာ Online Community တြင္ ရန္ကုန္ေတြ၊ မႏၱေလးေတြ၊ စင္ကာပူေတြ ခြဲေနရန္မလိုဟု ကၽြန္ေတာ္ေလးနက္စြာ ယံုၾကည္သည္။ တစ္ေနရာႏွင့္ တစ္ေနရာကို ခြင့္ေတာင္းစရာမလို၊ လက္မွတ္မလိုဘဲ အခ်ိန္မေရြးသြားေရာက္လည္ပတ္ႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရးသည္ အင္တာနက္သံုးသူတိုင္း၏ ထာဝရ မူပိုင္ အခြင့္အေရးပင္ျဖစ္ေပသည္။

ေနာက္တစ္ခု သတိထားမိသည္မွာ အဆိုပါ မႏၱေလးမွ Blogger သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ ရန္ကုန္ သို႔မဟုတ္ မႏၱေလးျပင္ပမွ Blogger မ်ားထံတြင္ Comment ေရးျခင္း၊ Shout Box မ်ားမွ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းမ်ားကို အလြန္နည္းပါးစြာပင္ ေတြ႔ရတတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္လို အညတရ Blog အသစ္ေလးဆိုထားေတာ့ … ေန႔စဥ္ Hit ရာခ်ီဝင္ေနေသာ၊ ေန႔စဥ္မိတ္ဆက္လိုသူမ်ား ဝင္ထြက္ေနေသာ Blog မ်ားတြင္ပင္ မေတြ႔ရသေလာက္ျဖစ္ေနသည္။ ထိုနည္းတူစြာ မႏၱေလးျပင္ပမွ Blogger မ်ားကလည္း မႏၱေလး Blogger မ်ားထံ ဝင္ထြက္ျခင္း မျပဳၾကဘူးဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္ပင္ ၾကဲပါးလွေပသည္။ ဘယ္သူစလို႔ ဘယ္သူကမသြားၾကလဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိေပ။ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ေစခ်င္လွသည္မွာ Myanmar Blogger ေတြ ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား မည္သည့္ Blogger မဆို တညီတညြတ္တည္း သာတူညီမွ် ရိွေနေစခ်င္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ယခု မႏၱေလးတြင္ က်င္းပမည့္ Seminar အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ သတင္းအစအန မရၾကေသးဟုထင္သည္။ မည္သည့္အဖြဲ႕က ၾကီးမွဴးသည္ဆိုေစ … Blog အေၾကာင္းေျပာဖို႔အတြက္ေတာ့ Blogger မ်ားရိွမွ၊ ပါမွျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထိုပါဝင္စီစဥ္ၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို တစံုတရာေသာအတိုင္းအတာအထိ ညိွႏႈိင္းခဲ့လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနျဖင့္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ကူညီတံု႔ျပန္ၾကမည္မွာ ေသခ်ာလွေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔တြင္လည္း အျပင္လူမ်ားကို တင္ျပစရာကိစၥမ်ားရိွသလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္လည္း Seminar တစ္ခုကို အေႏွးႏွင့္အျမန္ က်င္းပသြားရန္ စီစဥ္လ်က္ရိွေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ Blog Post မ်ားကို စုစည္းပံုႏွိပ္မည့္ စာအုပ္ကိစၥ၊ MBA အသင္းဖြဲ႔စည္းေရးကိစၥ၊ Blog ေရးျခင္းအေလ့အထ ျပန္႔႔ပြားေရး စသည့္ ေခါင္းစဥ္မ်ားအတြက္ Seminar တစ္ခုကို မျဖစ္မေနျပဳလုပ္သြားရန္လည္း တိုင္ပင္ထားျပီးျဖစ္သည္။ စာအုပ္ကိစၥႏွင့္ အသင္းကိစၥကို ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္မွာ တရားဝင္အားျဖင့္ ေလးၾကိမ္ၾကိမ္တိုင္တုိင္ရိွခဲ့ျပီျဖစ္ျပီး အဓိကပါဝင္ကူညီေနသူမ်ားမွာ လိုအပ္လိုအပ္သလို ေန႔ညမေရြး ေတြ႔ဆံုေနၾကသည္မွာလည္း အၾကိမ္ေရမ်ားလွျပီျဖစ္သည္။ တရားဝင္ဖိတ္ေခၚက်င္းပေသာ အစည္းအေဝးမ်ားတြင္ ဦးေဆာင္ေနသူမ်ားမွ ရက္အေတာ္လိုကတည္းက မည္သည့္ ျမန္မာ Blogger မဆို တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးပါရန္၊ မလာျဖစ္ပါကလည္း Email ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ Forum မွတဆင့္ျဖစ္ေစ ပါဝင္ေဆြးေႏြးပါရန္ ၾကိဳဆိုဖိတ္ေခၚေလ့ရိွသည္။ တက္ေရာက္လာေသာ မ်က္ႏွာသစ္မ်ားကိုလည္း ေနရာေပးေဆြးေႏြးေလ့ရိွသည္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္ေတြ႕ပင္ျဖစ္သည္။ အားလံုးအတြက္လုပ္ေသာ အလုပ္ျဖစ္သျဖင့္ အားလံုးကို ပါဝင္ေစခ်င္ျခင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယေန႔တိုင္ မႏၱေလးမွ Blogger အမ်ားစုထံမွ တစံုတရာ ေဆြးေႏြးေပးျခင္း၊ ေကာင္းသည္ဆိုးသည္ ေဝဖန္ျခင္း၊ အၾကံေပးျခင္း၊ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းမ်ားကို လက္ခံရရိွသည္ဟု မၾကားမိသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါသည္။ (ကိုခ်မ္းျမစိုး မ်က္ႏွာဖံုး ဒီဇိုင္းေတြကေတာ့ ေကာင္းလြန္းလွသည္)

တေျမတည္းေန တလမ္းတည္းေလွ်ာက္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး စုစည္းစုစည္းလုပ္ကိုင္ႏိုင္လွ်င္ ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ ပန္းတိုင္ကို ပိုမိုလ်င္ျမန္စြာ ေရာက္ႏိုင္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ထင္ေနမိသည္။ မည္သို႔ေသာ ကိစၥၾကီးငယ္မ်ားေၾကာင့္ မည္သူကစ ခပ္ကင္းကင္းေနၾကသည္ျဖစ္ေစ ရည္ရြယ္ခ်က္တူေသာ အလုပ္မ်ားကို အတူတကြ ပူးေပါင္းညိွႏိႈင္းလုပ္ေဆာင္ေပးၾကရန္ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ တိုက္တြန္းလိုသည္။ Myanmar Blog Book၊ သံလြင္အိပ္မက္၊ Bloggers' Forum စေသာ Blogger မ်ား စည္ကားသည့္ ရပ္၀န္းမ်ားတြင္ မႏၱေလးမွ Blogger မ်ားကို ယခုထက္ ပိုမိုပါ၀င္ေစခ်င္လွသည္။ ရန္ကုန္ေသာ၊ မႏၱေလးေသာ၊ ျပည္တြင္းေသာ၊ ျပည္ပေသာ စသည့္ မလိုအပ္ေသာ ခြဲျခားမႈမ်ားလည္း မၾကာမီ ေပ်ာက္ကင္းသြားပါေစဟု ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းေနမိပါသည္။


(ဤ Post သည္ အျငင္းအခံုမ်ား၊ ေဝဖန္မႈမ်ား၊ ကဲ့ရဲ႕မႈမ်ား ဆက္လ်က္ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္သည္ကို သိေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းတင္ျပျခင္းသာျဖစ္ျပီး ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ဟု ေထာက္ျပေျပာဆိုေနျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္းပါ)

Blog Times II လာပါျပီ

အမ်ားရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ငါ့သတင္းေတြ၊ ငါ့ဓါတ္ပံုေတြ ပါမွပါပါ့မလားလို႔ စိတ္ပူေနတဲ့ Blog Times သတင္းစာ အတြဲ ၂ ကို ယေန႔ျဖန္႔ခ်ီလိုက္ပါျပီ။ စိတ္ဝင္စားပြဲသတင္းေတြ၊ ဓါတ္ပံုေတြ၊ ေၾကာ္ျငာေတြနဲ႔ ေဝေဝဆာဆာျပင္ဆင္ထားတဲ့ Blog Times အတြဲ ၂ ကို ဒီကေန လည္း ရယူဖတ္ရႈႏိုင္ပါျပီ။ သတင္းမပါလိုက္ရသူမ်ား စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ၾကပါႏွင့္။ ေနာက္အတြဲမ်ားမတြင္ မပါလိုက္ရ မျဖစ္ေလေအာင္ စာမ်က္ခြက္ပိုမ်ားနဲ႔ အားျဖည့္ထုတ္ေဝသြားဦးမွာပါ။ အားလံုးကို ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။

Blog Times & Friends

၀ါဆို (သို႕) Comment မ်ားရဲ႕ေမြးေန႔

ဒီမိုေရ -

နင့္ေမြးေန႔ကို သတိတရရိွၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ငါက အေယာက္တစ္သိန္းေျမာက္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္မယ္ ထင္ရဲ႕။ နင့္ေမြးေန႔မွာ အခုလို Post တစ္ခု သတိတရေရးခြင့္ရတာကိုလည္း ဝမ္းသာပါတယ္။ OA6 ရဲ႕ အမာခံဧည့္သည္ျဖစ္သလို ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းလည္းျဖစ္တဲ့ ဒီမိုရဲ႕ေမြးေန႔ဟာ ဟိုးအရင္ေမြးေန႔ေတြထက္ ပိုမိုေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းမယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ အျပင္က သူငယ္ခ်င္းေတြအျပင္ ဒီႏွစ္ထဲမွာ သိသိသာသာတိုးပြားလာတဲ့ Blogger သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း နင့္ေမြးေန႔မွာ သတိတရနဲ႔ လက္ေဆာင္ Post ေတြ ေပးမယ္ဆိုတာ ငါသံသယမရိွပါဘူး။ Blog ေတြစံုေအာင္ လည္ပတ္ျပီး Comment ေတြခ်၊ Cbox ေတြကေန ႏႈတ္ဆက္တတ္တဲ့ နင့္ကို အားလံုးက B-day Wish ေပးခ်င္ၾကမွာပါ။ နင္ေပ်ာ္ေနရဲ႕လား … နင့္ရဲ႕ 23^rd B-day Party အေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပဦးေနာ္္။

ငါ့အေနနဲ႔ကေတာ့ အခု ၂၀၀၇ ေမြးေန႔ကေန ေနာက္ထပ္ေမြးေန႔ေပါင္းမ်ားစြာကို ခ်စ္တဲ့မိသားစု၊ သူငယ္ခ်င္း၊ Blogger မ်ားနဲ႔အတူ ထပ္မံျဖတ္သန္းဖို႔ ဆုေတာင္းတယ္။

Blog Times Issue 2 မွ ဖိတ္ေခၚ အပ္ပါသည္

ေစာင္ေရ သန္းခ်ီေရာင္းခ်ေနရေသာ Blog Times သတင္းစာကို သင္၏ Mail Box ထဲအေရာက္ ပို႔ေဆာင္ပါေတာ့မည္။ မွာယူ လိုသူမ်ား ဇူလိုင္ ၁၄ ၂၀၀၇ မတိုင္မီ Comment တြင္ Email လိပ္စာမ်ား အကန္႔အသတ္မရိွေရးႏုိင္ပါတယ္။ Email ပို႔ေပးမယ့္ Service ကိုေတာ့ မေန႔တေန႔က နာမည္ထြက္လာေသာ Apple iphone မွ တာ၀န္ယူ တင္ဆက္ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။ ။ Email လိပ္စာမ်ားသာ ေရးၾကပါ။ ဓါတ္ပံုေပးျခင္း၊ မိတ္ဆက္စာေရးျခင္း၊ ရည္းစားစာေပးျခင္း၊ ကိုယ့္သတင္းပါရန္ ဖားျခင္းမ်ားကို လက္ခံေဆာင္ရြက္စဥ္းစားေပးမည္ မဟုတ္ပါ။

MBA သတင္းႏွင့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္

မေန႔က Service + မွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ အစည္းအေဝးေလးက အဓိကအားျဖင့္ေတာ့ MBA လို႔ေခၚတဲ့ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ား အစည္းအရံုးဖြဲ႔စည္းဖို႔နဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြကို ညိွႏိႈင္းဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာအုပ္အတြက္ စာမူၾကမ္းမ်ားကို Rating ေပးျပီးခဲ့ျပီျဖစ္လို႔ ပါဝင္မယ့္ Category အလိုက္ ထည့္သြင္းမယ့္ စာမူေတြကိုလည္း အျပီးသတ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ စာမူေပါင္း ၈၀ ေက်ာ္ ေရြးခ်ယ္ထားျပီး လိုအပ္ေနဆဲ စာမူမ်ားကိုလည္း ထပ္မံျဖည့္တင္းဦးမယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အေသးစိတ္ကိုေတာ့ ကိုေနဘုန္းလတ္ဆီမွာ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ MBA ဖြဲ႔စည္းဖို႔အေၾကာင္းေလးကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျပန္လည္တင္ျပေပးပါမယ္။ မေန႔က အစည္းအေဝးလာတဲ့ Blogger ေတြက လက္ရိွအခ်ိန္မွာေတာ့ MBA ကို Online မွာပဲ ဖြဲ႔စည္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကပါတယ္။ ပထမအဆင့္အေနနဲ႔ Dynamic Feature ေတြ အစံုအလင္ပါတဲ့ Web Portal တစ္ခုကို ကိုယ္ပိုင္ Domain + Hosting နဲ႔ တင္ခ်င္ပါတယ္။

ဒီ Portal မွာ Member ေတြကို Fee တစ္ခုေကာက္ခံျပီး အသင္းဝင္အျဖစ္ လက္ခံပါမယ္။ ကုိယ္ပိုင္ Blog ရိွတဲ့ ဘယ္ Blogger မဆို ပါဝင္ႏိုင္ျပီး Forum, Chat နဲ႔ Comment ေတြလို Member ေတြသာ သံုးခြင့္ရတဲ့ Function ေတြကို အသံုးျပဳႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ Member ေတြရဲ႕ Blog Logo ေတြကိုလည္း တေနရာမွာ ေဖၚျပေပးထားပါမယ္။ အဓိကအေနနဲ႔ကေတာ့ Member Blog ေတြက RSS Feed ေတြကိုယူျပီး Portal မွာ ေန႔စဥ္ Update လုပ္တဲ့ Blog ေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုးတင္တဲ့ Post ေတြကို ေခါင္းစဥ္၊ စာျမည္း၊ Label နဲ႔တကြ တင္ျပေပးမွာျဖစ္ပါတယ္။ လာေရာက္ၾကည့္ရႈသူအေနနဲ႔ ဗမာ Blog အားလံုးကို လိုက္လံၾကည့္ရႈစရာမလိုေတာ့ဘဲ ဒီ Portal ကေနတဆင့္ စိတ္ဝင္စားရာ Blog ကုိ သြားႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ Post သာ တကယ္ေကာင္းမယ္ဆိုရင္ အရင္ရေနက် Hit ထက္ မ်ားစြာပိုရႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ Portal အေနနဲ႔ကေတာ့ ေန႔စဥ္ Hit ၁၀၀၀ ေလာက္ရမယ္လို႔ ေမွ်ာ္မွန္းထားပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေၾကာ္ျငာပဲျဖစ္ပါတယ္။ MBA Portal မွာ Blogger ေတြဟာ ကိုယ့္ Blog ကို အခေၾကးေငြ အနည္းငယ္နဲ႔ ျပန္ေၾကာ္ျငာႏိုင္ပါတယ္။ ထို႔အတူ အျခားေသာ Portal မ်ားနဲ႔လည္း Banner Exchange သေဘာမ်ဳိး အျပန္အလွန္ ကူညီေၾကာ္ျငာႏိုင္လာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ အျခားေသာ စီးပြါးေရးေၾကာ္ျငာမ်ားကိုလည္း အသင္းရံပံုေငြအတြက္ လက္ခံသြားခ်င္ပါတယ္။

အေရးအၾကီးဆံုး ေနာက္တစ္ခ်က္က လာလည္တဲ့ Visitor တစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ Portal ေပၚမွာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ဆြဲထားႏိုင္မလဲ ဆိုတာပါပဲ။ RSS Feed ေတြလာဖတ္ျပီး ၾကိဳက္ရာ Blog ကိုခ်က္ခ်င္းသြားမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ Portal ဟာ Directory ပံုစံမ်ဳိးေပါက္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ Portal မွာလည္း Blogger ေတြရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ BLOG ေတြမွာ ေဖၚျပထားျခင္း မရိွေသးတဲ့ သီးသန္႔ POST ေတြကို အလ်ဥ္းသင့္သလို ေဖၚျပေပးသြားမွာျဖစ္ျပီး အစည္းအေဝးသတင္းလို၊ စာအုပ္ကိစၥသတင္းလို၊ အကူအညီလိုေနရင္လည္း လိုတဲ့အေၾကာင္းလို သတင္းေတြကိုလည္း အခ်ိန္နဲ႔အမွ် တင္ျပေပးႏိုင္ေအာင္ လုပ္ယူရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ လာလည္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အခါအားေလ်ာ္စြာ ေပ်ာ္စရာ GAME မ်ား၊ TEMPLATE အလွျပိဳင္ပြဲမ်ား စတဲ့ FUN ISSUE ေလးေတြကိုလည္း စီစဥ္တင္ဆက္သြားမွာပါ။

ဒီ PORTAL ကို တတ္ကၽြမ္းနားလည္ျပီး စိတ္ခ်ရတဲ့ PROFESSIONAL SERVICE တစ္ခုကို ေငြေၾကးတစံုတရာအသံုးျပဳျပီး ေရးဆြဲေစမယ္လို႔လည္း သေဘာတူခဲ့ၾကပါတယ္။ အသင့္ေတာ္ဆံုး CMS တစ္ခုကို အျခားေသာ MODULE ေလးေတြ ( FREE ရတာမဟုတ္ဘဲ တကယ္အသံုးတဲ့မယ့္ MODULE )ကို ခ်ိတ္ဆက္ျပီး ေဖၚျပမွာပါ။ ေရးဆြဲျပီးရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ MBA က လက္လႊဲရယူထားမွာပါ။ စံေတာ္ခ်ိန္မတူတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက BLOGGER တခ်ဳိ႕ကို ADMIN RIGHT ေပးထားမွာျဖစ္ျပီး ေနာက္ထပ္ BLOGGER အခ်ိဳ႕က SITE ORGANIZER မ်ားအျဖစ္ ပါဝင္ၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။ စံေတာ္ခ်ိန္မတူတဲ့ ေဒသက BLOGGER ေတြကို ခြဲေဝတာဝန္ေပးျခင္းကေတာ့ ေန႔ညမပ်က္ ေစာင့္ၾကည့္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ - ရန္ကုန္က ADMIN အိပ္ခ်ိန္မွာ အေမရိကန္က ADMIN က ဆက္လက္ေစာင့္ၾကည့္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ကုန္က်စရိတ္က US$ 400~450 ေလာက္ခန္႔မွန္းပါတယ္။

လက္ရိွအေျခအေနမွာ PORTAL SITE တစ္ခုကို စတင္ဖန္တီးထားျပီး အားလံုးရဲ႕စုရပ္အျဖစ္ စတင္ပံုေဖၚထားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာမွ ONLINE COMMUNITY ကေန တဆင့္တက္ျပီး အားလံုးပါဝင္လို႔ရျပီး အက်ဳိးရိွမယ့္စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္တာေလးေတြ လုပ္ႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္သြားမွာပါ။ ေနာက္တစ္ခုက ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သံုးေနတဲ့ BLOGGER FORUM ကိုလည္း ဒီ PORTAL နဲ႔ပူးေပါင္းဖို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ တနည္းနည္းနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ဖို႔ ညိွႏႈိင္းခ်င္ပါတယ္။ ဒီလိုဆုိရင္ BLOGGER အခ်င္းခ်င္း တေနရာတည္းမွာ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ ေနာက္ထပ္ FORUM အသစ္တစ္ခုကို စင္ျပိဳင္သေဘာမ်ဳိး လံုးဝဖန္တီးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ျပီး သံလြင္အိပ္မက္လို BLOGGER ေတြ ဦးစီးေနတဲ့ E-ZINE ေလးေတြကိုလည္း ဒီ PORTAL ေပၚမွာပဲ ဖတ္ရႈႏိုင္ေအာင္ တိုင္ပင္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေတြကေတာ့ မေန႔ကအစည္းအေဝးရဲ႕ ရလဒ္တခ်ဳိ႕ပါပဲ။ PORTAL ကုိ ဘယ္ SERVICE ကုိ အပ္မလဲ၊ MEMBER ေတြရဲ႕ ခံစားခြင့္၊ ADMIN နဲ႔ ORGANIZER ေတြရဲ႕တာဝန္ကဘာလဲ၊ ရံပံုေငြ ရရိွေရးစတဲ့ အေရးပါတဲ့ ေဆြးေႏြးစရာေတြကို ထပ္မံေဆြးေႏြးသြားၾကဦးမွာပါ။ ျပည္ပက သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ အစည္းအေဝးမလာျဖစ္သူမ်ားရဲ႕ အျမင္ေလးေတြကိုလည္း သိခ်င္ပါေသးတယ္။ အခုရလဒ္ေတြကို ကိုညီလင္းဆက္၊ ကုိေနဘုန္းလတ္၊ ကိုတက္စလာ၊ ကိုစိုးေဇယ်၊ ကိုဘလာေဂါက္၊ မဘာညာ၊ မမယ္လိုဒီေမာင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဓိကေဆြးေႏြးသြားတာျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ေက်းဇူးတင္ရိွျခင္း

မဘာညာေရ - ကၽြန္ေတာ္ေရးတဲ့ “ ဆုေတာင္းမ်ား ” ဆိုတဲ့ Post ေလးကို June လထုတ္ TEEN မဂၢဇင္းရဲ႕ စာမ်က္ႏွာ ၁၀၈ မွာ ကိုတက္စလာ၊ မဂ်စ္တူး၊ ကိုရန္ေအာင္တို႔ရဲ႕ Post ေတြနဲ႔အတူ ေဖၚျပထားတာ ဖတ္ရပါတယ္။ Blog မွာ လက္ေသြးထားတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးကို လူဖတ္မ်ားတဲ့ မဂၢဇင္းတစ္ခုမွာ ပါလာေအာင္ အစစအရာရာ ကူညီေပးတဲ့ မဘာညာနဲ႔ ကိုဘလာေဂါက္တို႔ကို အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ရိွပါတယ္။

လတ္ဆတ္ျခင္း၊ ေဆးျဖစ္ဝါးျဖစ္ႏွင့္ ျမိဳ႕ျပမုဆိုးမ်ား

တိရစာၦန္မ်ဳိးစံုရဲ႕ အေသြးအသားကို လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ စားသံုးျခင္းနဲ႔ ေဆးဝါးအေနနဲ႔ ရွာရွာၾကံၾကံ စားေသာက္ျခင္းဟာ တကယ္ပဲ လူေတြကို အက်ဳိးရိွေစသလားဆိုတာ စဥ္းစားဖို႔လိုေနတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဖက္ရွင္တစ္ခု အေနနဲ႔စားေသာက္ေနၾကတာေတြလည္း ရိွပါေသးတယ္။ ဒီလိုအလုပ္ေတြကို အရင္က အေမရိကန္နဲ႔ ေျမာက္အေမရိက၊ ကိုရီးယားကၽြန္းစုေတြနဲ႔ ေဟာင္ေကာင္ကၽြန္းတဝို္က္မွာပဲ လုပ္ေလ့ရိွပါတယ္။ အဲဒီယဥ္ေက်းမႈေတြဟာ အခုဆို ဗမာျပည္မွာပါ ေရာက္ရိွေနတာေတြ႔ရပါတယ္။ ဘယ္လိုအက်ဳိးရိွလဲဆိုတာ မသိသာေပမယ့္ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးေသဆံုးေနၾကတဲ့ တိရစာၦန္ေလးေတြ အေၾကာင္းနည္းနည္းေတာ့ ေျပာျပပါဦးမယ္။

ပထမဆံုး ရန္ကုန္သားေတြ ရင္းႏွီးေနျပီ ျဖစ္တဲ့ သင္ေပါင္းပိုးေၾကာ္ဆိုင္ေလးေတြကို သတိထားမိပါတယ္။ စားတဲ့သူ အရသာရိွေအာင္ သင္ေပါင္းပိုးအရွင္ေလးေတြကို ႏြားႏို႔ထဲမွာ လႊတ္ထားေပးျပီး ဝယ္သူလာမွ ဆီပူအို္းထဲ ပစ္ထည့္ေၾကာ္ေပးတဲ့ ဆိုင္ေလးေတြကို တရုတ္တန္းမွာ ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ စားတဲ့လူေရာ ေၾကာ္တဲ့လူေရာ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ရင္ သင္ေပါင္းပိုးေနရာဝင္ျပီး ငါသာဆီပူအိုးထဲ အရွင္လတ္လတ္က်ရင္ ဆိုျပီး ေတြးၾကေစခ်င္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေျမြေသြးေသာက္ၾကတာပါ။ ေျမြကို ၾကိဳးနဲ႔ေစာက္ထိုးခ်ိတ္ထားျပီး ေသာက္မယ့္လူလာမွ ဓါးနဲ႔ခြဲျပီး ေသြးကို ခြက္နဲ႔ခံေသာက္တတ္ၾကပါတယ္။ ပံုျပင္ေတြထဲက အသားစားၾကဴးတဲ့ ဘီလူးဆိုတာေတြလည္း အဲဒီလိုပဲထင္ပါရဲ႕။ ကင္ဆာေရာဂါသည္ အမ်ားစု ေသာက္သံုးၾကရတယ္လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္။ ဗမာျပည္မွာေတာ့ ေရာင္းတယ္လို႔ မၾကားမိေသးပါဘူး။

ေျမြနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး အျခားေသာ ရက္စက္တဲ့ သတ္နည္းမ်ဳိးေတြ ရိွပါေသးတယ္။ ဥပမာ - တရုတ္ရိုးရာ ေျမြအရက္ေတြကိုၾကည့္ရင္သိသာပါတယ္။ Lab ေတြက Test Tube လို အဝက်င္း ကိုယ္ထည္အေတာ္က်ယ္တဲ့ ဖန္အိုးၾကီးေတြအထဲမွာ ေျမြအရွင္ေတြကို အရက္နဲ႔စိမ္ျပီး ထည့္သတ္ထားပါတယ္။ အဲဒီအရက္ကို ေသာက္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္၊ ညာျဖစ္မယ္ စတဲ့ စြဲေဆာင္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ အမ်ဳိးသားအမ်ားစု ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ ေသာက္ေနၾကပါတယ္လို႔ တရုတ္မဂၢဇင္းေတြမွာ ေဖၚျပေလ့ရိွပါတယ္။

မကၠဆီကိုက ေျမြအရက္ကေတာ့ တမ်ဳိးပါ။ ပါးျပင္းၾကီးၾကီးေထာင္တတ္တဲ့ ေျမြေဟာက္ၾကီးကို ခုနလို အရက္အျပည့္ထည့္ထားတဲ့ ဖန္အိုးၾကီးထဲ ေခါင္းစိုက္ထည့္ျပီး ကိုယ္ထည္ကို ေဒါသျဖစ္ေအာင္ ဆြေပးပါတယ္။ ေဒါသၾကီးလာတဲ့ ေျမြၾကီးက ဖန္အိုးနဲ႔အျပည့္ ပါးျပင္းၾကီးေထာင္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေျမြၾကီးကို သတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဖန္အိုးၾကီးထဲမွာ ပါးျပင္းေထာင္ထားတဲ့ ေျမြၾကီးကို အရက္နဲ႔စိမ္ထားသလိုျဖစ္ျပီး သိပ္ေရာင္းေကာင္းတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အရက္ကိုေသာက္ဖို႔ထက္ အလွထားခ်င္တဲ့လူ ပိုမ်ားပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ အမ်ားၾကားဖူးျပီးသား ငါးမန္းေတာင္နဲ႔ ငါးမန္းေသြးေသာက္တာပါ။ ဆိုင္ေတြမွာေတာ့ ေသျပီးသားငါးမန္းေတြရဲ႕ အေတာင္ေတြကို ဝယ္သိမ္းထားျပီးေရာင္းတာ မ်ားပါတယ္။ သေဘၤာသားေတြကေတာ့ အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ ဖမ္းမိတဲ့ ငါးမန္းကို ခ်ိတ္ၾကီးနဲ႔ ခ်ိတ္ျပီးတာနဲ႔ ေျမြေသြးေသာက္သလိုပဲ ငါးမန္းေတာင္ကို လႊနဲ႔ျဖတ္ျပီး ေသြးေတြကို ခ်က္ခ်င္းစုတ္ေသာက္ေလ့ ရိွပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါးမန္းေသြးေတြဟာ ခပ္ေႏြးေႏြးရိွေနတုန္းပဲလို႔ ေျပာၾကပါတယ္။

ဂ်ပန္ေတြကေတာ့ ဆာရိွမိ လို႔ေခၚတဲ့ အရိုးမပါတဲ့ ၾသဇီငါးမ်ဳိးကို အစိမ္းစားၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါးကေတာ့ အေသပါ။ အရိုးနည္းနည္းပဲပါတဲ့ အဲဒီငါးကို ခဲဖ်က္လိုအတုံးေလးေတြတံုး၊ ယမ္းပါတဲ့ အခ်ဥ္တမ်ဳိးနဲ႔တို႔ျပီး ခ်က္ခ်င္းစားရပါတယ္။ ေသြးေပါင္ခ်ိန္အားေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

အရင္က ေခတ္စားတဲ့ ေမ်ာက္ဦးေႏွာက္ ေဖါက္စားတဲ့အလုပ္ကေတာ့ တိမ္ေကာခဲ့ျပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမ်ာက္အရွင္ကုိ မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ တုပ္ေႏွာင္ထားျပီး ေခါင္းပဲေဖၚထားတဲ့ ခံုထဲထည့္ထားပါတယ္။ စားမယ့္လူလာမွ အရွင္လတ္လတ္ ေခါင္းကိုေဖါက္စားၾကတဲ့ ဓေလ့က အာဖရိကဘက္က ကူးစက္ခဲ့ဟန္ရိွပါတယ္။

ဗမာျပည္က ေတာနယ္ဘက္မွာ ေမွ်ာ့စားတဲ့အေလ့အထလည္း ရိွပါေသးတယ္။ သြားရင္းလာရင္း ရလာတဲ့ ေမွ်ာ့ေတြကို အိတ္၊ ပလိုင္းတို႔မွာ ထည့္ထားပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ႏြားတလင္းထဲကို ႏြားကိုအလႊတ္၊ ေမွ်ာ့ကိုလည္း တလင္းထဲထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေမွ်ာ့ေတြက ႏြားကိုတြယ္ျပီး ေသြးဝလို႔ ေဖာင္းလာရင္ အလုိလိုကြာက် သြားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ေကာက္ယူျပီး အဆင္သင့္တည္ထားတဲ့ ေရေႏြးအိုးထဲ အရွင္လတ္လတ္ ပစ္ထည့္လိုက္ၾကပါတယ္။ ခနေနရင္ ျပန္ဆယ္ျပီး ဓါးနဲ႔ေမွ်ာ့ကိုခြဲထုတ္ကာ အထဲက ခဲသြားတဲ့ ႏြားေသြးခဲကို စားၾကပါတယ္။ စိတ္ပ်က္စရာပါပဲ။

ဘယ္လိုပဲ အရသာရိွတယ္ေျပာေျပာ၊ ေဆးဘက္ဝင္တယ္ေျပာေျပာ၊ ကိုယ့္အတြက္နဲ႔ အသက္တစ္ေခ်ာင္းကေန မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ တိရစာၦန္ေလးေတြ ေသဆံုးေနၾကရတာေတာ့ သိပ္တရားနည္းလမ္း မက်ေသးဘူး ထင္ပါတယ္ဗ်ာ။ ေသျပီးသားအသားကို ေစ်းကဝယ္စားတာနဲ႔ အရွင္လတ္လတ္စားေနတာေတြက အဓိပၸါယ္ျခင္းကြာဟလွပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ အရွင္လတ္လတ္ သတ္ျဖတ္စားေသာက္တာကို ျပင္းထန္စြာကန္႔ကြက္ရႈံ႕ခ်ပါေၾကာင္း …