Wednesday, October 1, 2008

အနာဂတ္လိႈင္းထဲက အုိေအစစ္မ်ား

“အနာဂတ္လႈိင္း၏ ဆံုမွတ္မ်ား” လို႔ နာမည္ေပးထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္စာအုပ္ေလးရဲ႕ Softcopy (PDF Version) ကို စက္တင္ဘာလထဲမွာ ျဖန္႔ေဝခဲ့ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ေျပာရရင္ေတာ့ သတိရစရာအခ်ိန္ေတြ၊ ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့တာေတြ၊ ပင္ပန္းခဲ့တာေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ နာမည္ေပးတာ၊ မ်က္ႏွာဖံုးဒီဇိုင္းေရြးတာကအစ ကေလာင္နာမည္ေျပာင္းတာေတြ၊ စာမူေရြးတာေတြအထိ လူအင္အားသံုး အခ်ိန္ကုန္ခံခဲ့ၾကရတာေတြ မွတ္မိေနတုန္းပါပဲ။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ စာအုပ္ျဖစ္မလာႏိုင္ေသးခင္မွာ အခုလို Ebook ျဖစ္လာေအာင္၊ စာဖတ္သူေတြဆီ ပို႔ႏိုင္ေအာင္ အားစိုက္အခ်ိန္ေပးခဲ့တဲ့ ကိုစိုးေဇယ်နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစုကို ေက်းဇူးတင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ စာအုပ္ကေလးကို ဒီေနရာမွာ Download ရယူႏိုင္ပါတယ္။

ဒီစာအုပ္အတြက္ စာမူေတြေရြးဖို႔ အဲဒီအခ်ိန္ကရိွတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို ေဝစုခြဲျပီး တင္ထားသမွ် ပို႔စ္ေတြကို တခုမက်န္ ဖတ္ၾကရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မဂ်စ္တူးဘေလာ့ဂ္နဲ႔ အျခား ၄ ခု အပါအဝင္ ၅ ခုဖတ္ေပးရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္ကိုေတာ့ ကိုညီညီသံလြင္က ဖတ္ေပးျပီး ကဗ်ာ ၁ ပုဒ္အပါအဝင္ ပို႔စ္ ၅ ခုကို ေရြးေပးပါတယ္။ စာအုပ္အတြက္ အျပီးသတ္ေရြးၾကတဲ့အခါ အဲဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ အျခား ၂ ပုဒ္ အေရြးခံရပါတယ္။ အေရြးခံခဲ့ရတဲ့ “အေျဖ” နာမည္ရကဗ်ာနဲ႔ ပို႔စ္ေလးေတြကို ေအာက္မွာ အမွတ္တရ ျပန္ေဖၚျပထားေပးလိုက္ပါတယ္။

အေျဖ

ရႈံးမယ္မွန္းသိရက္နဲ႕
ေခါင္းမာမာနဲ႕ပဲ
ကစားကြက္ေတြကို
စေ႕ရႊခဲ့တဲ့ငါ …

“ အရွင္မ ” ကို မ်က္ႏွာလုပ္ဖို႕
ငါ့နယ္ရုပ္ေတြကို
အဝါေရာင္ပန္းေတြျဖစ္ေအာင္ျပဳစား
သူ႕အစားကိုခံေစခဲ့တဲ့ငါ …

မတရားလည္းေနပါေစ
ငါ့ရထားေတြ
ျမင္းနဲ႕ သူရဲေကာင္း
အားလံုးေခါင္းခ်
သူလုပ္သမွ် ခံေစခဲ့တဲ့ငါ ..

ေဒဝတာလို ခန္႕ညားပံုမ်ဳိးနဲ႕
မာနကိုတံခြန္လႊင့္ထားသူေရ …
နန္းက်ဘုရင္ ငါကေတာ့
ဘုန္းနိမ့္ခဲ့တဲ့ အတၱေတြနဲ႕
ရႈံးနိမ့္သမွ်ရင္မွာပိုက္ျပီး
မင္းအနားေရာက္လာခဲ့ေတာ့
ေအာ္… နန္းရင္ျပင္မွာ
ငါ့ႏွလံုးေသြးေတြ
ျမင္လို႕ေတာင္မေကာင္းဘူး။
Mr.Pooh


ေလဆိပ္ေရာက္ဖို႔ ၁၅ မိနစ္

ေလဆိပ္ေရာက္ဖို႕ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ လိုဦးမည္္။ သူကေတာ့ မပင္ပန္းသလိုပင္။ ေလယာဥ္ေပၚတြင္ေပးေသာ မုန္႕လက္ေကာက္ကို ထန္းလ်က္ရည္ႏွင့္ အားရပါးရတို႕ကာ စားေနေလဧ။္။ က်န္လက္တစ္ဖက္ကလည္း ဒိန္ခ်ဥ္ဘူးကို မလြတ္တန္းကိုင္ထားေသးသည္။ “သူ” ဆိုတာက ဇီဇူး ဟုခ်စ္စႏိုးေခၚၾကေသာ ကေလးေပါၾကီး ဇီဒန္း ပင္ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္သူသည္ ဘရစ္တနီစပီးယားဧ။္ သီလရွင္၀တ္ပြဲက်င္းပရာ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံ ကိပ္ေတာင္းျမိဳ႕မွ တဆင့္ ဒိန္းမတ္သို႕လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဇီဒန္းကေတာ့ တကယ့္ကို ေအးေအးေဆးေဆး။ မာတာရာဇီကို ေခါင္းႏွင့္၀င္ေဆာင့္သည့္အေၾကာင္း မေမာမပန္း ထပ္ေျပာေနျပန္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ကသာ ကိုယ့္အပူႏွစ္ခုႏွင့္ကိုယ္။ ... (ဆက္ဖတ္ရန္)

အိပ္မက္ထဲမွာ

“ ဘာေျပာတယ္ေလာ္ရာ ! ”

“ စိတ္မဝင္စားဘူးလို႔ေျပာတာပါ ဒယ္ဒီ”

“ မရဘူးသမီး။ ဒီေခတ္ၾကီးမွာ မင္းဗမာစာ၊ ဗမာစကားမတတ္လို႔မရဘူး”

“ ဒါဆိုလည္း ေနာက္မွတတ္မယ္ ဒယ္ဒီ။ အခုသမီးမွာ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းနဲ႔ ဂ်ပန္ယဥ္ေက်းမႈအတန္းေတြ တတ္ရဦးမယ္”

“ အဲဒါခက္တာပဲ။ ဘာကအေရးၾကီးလဲဆိုတာ မင္းတို႔ကေလးေတြ မခြဲႏိုင္ဘူး။ ဗမာစကားတတ္ရင္ ကမာၻမွာ မင္းသြားခ်င္တဲ့ဆီသြားလို႔ရျပီ၊ မင္းလုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္ လုပ္လို႔ရျပီကြ ” (ဆက္ဖတ္ရန္)


(အဲဒီပို႔စ္ေလး ၂ ခုကို ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္မွန္းမသိ Forward Mail အျဖစ္ ပို႔ေနၾကတာကို ေတြ႕မိပါေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ေရးထားတာေတြပါ)

2 comments:

MrDBA said...

ခုမွ မူရင္းဖန္တီးရွင္ကို သိသြားရပါတယ္။ ေကာင္းေလွာင့္ေတး ေကာင္းေလွာင့္ေတး

MELODYMAUNG said...

ပုိ႕ခ်င္လို႕ပုိ႕တယ္ကြာ ဘာဖစ္တုန္း
အဟီး နာ႕လက္ခ်က္ေတာ႕ဟုတ္ဘူး