Thursday, November 22, 2007

ဘာမထီတဲ့ ဇာနည္ေတြ

ဗမာ့ဒီမိုကေရစီအေရး ေဆာင္ရြက္သူေတြဟာ ဆႏၵျပပြဲတစ္ခုကို စင္ကာပူႏိုင္ငံရဲ႕ အထင္ကရ လူစည္ကားရာ လမ္းမၾကီးျဖစ္တဲ့ Orchard လမ္းမၾကီးမွာ ႏိုဝင္ဘာလ ၂၀ ရက္ေန႔က ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနရာနဲ႔ ကိုက္ ၆၀၀ အကြာမွာေတာ့ အာစီယံေဒသက ေခါင္းေဆာင္ ၉ ေယာက္နဲ႔ ဗမာျပည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး သိန္းစိန္တို႔ အစည္းအေဝးလုပ္ေနတဲ့ Shangri-La Hotel ၾကီးရိွပါတယ္။ ဗမာျပည္အတြက္ တကမာၻလံုး ဆႏၵျပေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီဆႏၵျပပြဲဟာ အျခားႏိုင္ငံေတြက ပြဲေတြလိုပဲ မထူးျခားသလုိျဖစ္ေနျပီး ဗမာေရဒီယိုသတင္းေတြကလည္း ခပ္ဖြဖြပဲ ေဖၚျပသြားပါတယ္။ အခု Post ေလးက အဲဒါကို မေက်နပ္လို႔ ေရးတာဆိုရင္ ပိုမွန္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မွန္တာမွားတာေတြ၊ ဒီမိုကေရစီေတြ၊ စစ္တပ္ေတြ၊ NLD ေတြ၊ စြမ္းအားရွင္ေတြ ေဘးခ်ိတ္လို႔ ကိုယ္ယံုၾကည္တာ၊ မွန္တယ္ထင္တာကို မေလွ်ာ့တဲ့ လံု႔လနဲ႔ အေၾကာက္အလန္႔ ကင္းကင္း လုပ္ေဆာင္သြားၾကလို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စင္ကာပူဆိုတာ ကမာၻကသိတာထက္ လြတ္လပ္ခြင့္နည္းပါးတဲ့ ႏိုင္ငံလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုပါ။

စင္ကာပူမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုအတြက္ လူ ၅ ေယာက္ထက္ပိုစုလို႔မရပါဘူး။ ပိုစုမယ္ဆိုရင္ ရဲစခန္း၊ Town Council (ဗမာလိုဆို မယက ေခၚမယ္ထင္တယ္) စတာေတြကို အေၾကာင္းၾကားျပီး ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ လုပ္ရပါတယ္။ စင္ကာပူအစိုးရဟာ အျခားဘယ္အစိုးရနဲ႔မွ မတူေအာင္ သူ႔ျပည္သူေတြ ႏိုင္ငံေရးလုပ္မွာကို ေၾကာက္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အျမင္ရသြားမွာ၊ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ဆႏၵျပတာ၊ ဆန္႔က်င္တာ လုပ္တတ္သြားမွာကို သိပ္စိုးပါတယ္။ သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ စင္ကာပူႏိုင္ငံသားေတြကို ၄၂ ႏွစ္တုိင္တုိင္ ထိမ္းလို႔ရခဲ့ေပမယ့္ ၃ ေသာင္းပဲ ရိွတဲ့ ဗမာႏိုင္ငံဖြား (အခ်ဳိ႕က ႏိုင္ငံသားခံျပီးမွ ဗမာျပည္အတြက္ ျပန္လုပ္ေနတာပါ) ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြကိုေတာ့ တားလို႔မရခဲ့ပါဘူး။ ပထမဆံုး စင္ကာပူက ဗမာသံရံုးေရွ႕မွာ စင္ကာပူအတိုက္အခံအမတ္ေတြ အားေပးမႈနဲ႔ ဗမာေတြ ဆႏၵျပခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ရဲစခန္းခြင့္ျပဳခ်က္ကိုလည္း အံ့ၾသဖြယ္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ စင္ကာပူေတြ ဗမာေတြကို လိုက္ေလ်ာေပးခဲ့တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ဗမာေတြဟာ Outdoor လုပ္ေဆာင္မႈေတြကို ေရွာင္ျပီး Indoor အေနနဲ႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း၊ Hotel စတာေတြမွာ ဆုေတာင္းပြဲ၊ ဆႏၵျပဳပြဲစတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈေတြကိုပဲ ရက္ျခားလုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ အက်ီအနီရဲရဲ ဒါမွမဟုတ္ အျဖဴစြတ္စြတ္ေတြဝတ္ထားတဲ့ အသက္အရြယ္စံု၊ အလႊာေပါင္းစံုကလူေတြဟာ တာဝန္တစ္ခုအေနနဲ႔ ခံယူျပီး မပ်က္မကြက္ စုရံုးၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြကို စင္ကာပူအစိုးရက ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ခြင့္ျပဳတာမဟုတ္ဘဲ စည္းကိုမေက်ာ္ရံုေလး၊ လက္မတင္ေလးလြတ္ေနလို႔ ဖမ္းလို႔လည္းမရ၊ တားလို႔လည္းမရျဖစ္ေနလို႔သာ လက္ခံေနခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ဗမာ Blogger အခ်ဳိ႕ဟာ ႏိုင္ငံေရးေသြးထိုးတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ စင္ကာပူရဲေတြရဲ႕ ရွာေဖြျခင္း၊ ကြန္ပ်ဴတာမ်ားအသိမ္းခံရျခင္း၊ ရဲစခန္းမွာ အစစ္ေဆးခံရျခင္း စတဲ့ ဗမာဆန္တဲ့ အျပဳအမူေတြကို ခံၾကရေသးတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။

ဒီလို Indoor ပြဲေတြကို ဆက္တိုက္ဆိုသလို ျပဳလုပ္ျပီး စင္ကာပူေရာက္ဗမာေတြဟာ အျခားေသာ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြနဲ႔ ထပ္တူတက္ၾကြျပီး ေပးဆပ္ေနပါတယ္ဆိုတာကို သက္ေသျပေနခ်ိန္မွာပဲ OBP ဆိုတဲ့ အင္အားစုတစ္ခုကို ဖြဲ႔စည္းလိုက္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဗမာေဟ့ လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ အေရးၾကီးတဲ့ အခန္းတစ္ခုအေနနဲ႔အျမဲ ပါဝင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ ဥေဒါင္း၊ ခြပ္ေဒါင္း၊ တိုက္ေဒါင္းတို႔ရဲ႕ ေအာ္ျမည္ေၾကြးသံကို အစြဲျပဳဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ အိုးေဝ၊ အေမွာင္ေတြကို အလင္းေဆာင္လမ္းျပေပးမယ့္ လမ္းျပၾကယ္ နဲ႔ စက္တာဘာအေရးအခင္းမွာ အဓိကဆက္သြယ္ေရး စာမ်က္ႏွာေတြရဲ႕ ပိုင္ရွင္ Blogger ေတြ စတဲ့ အင္အားစုေတြ စုေပါင္းထားတဲ့ Overseas Burmese Patriots ဆိုတဲ့အဖြဲ႔ဟာ အင္အားၾကီးတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ေပမယ့္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသားေဟာင္း၊ ပညာရွင္၊ အလုပ္သမား၊ လူၾကီး၊ လူငယ္၊ ေယာက်ာ္း၊ မိန္းမ အခ်ဳိးညီစြာ၊ စည္းလံုးညီညြတ္စြာ ဖြဲ႔စည္းထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဖြဲ႔က ဦးေဆာင္ျပီး ႏိုဝင္ဘာ ၁၈ ရက္ေန႔စမယ့္ အာစီယံထိပ္သီးအစည္းအေဝးအမီ ဗမာျပည္သူေတြရဲ႕ ဆႏၵေဖၚထုတ္ဖို႔အတြက္ ဗမာ့အေရးေဆြးေႏြးပြဲတစ္ခုကို ႏိုဝင္ဘာ ၁၇ ရက္ေန႔က ျပဳလုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒီပြဲကို စင္ကာပူအစိုးရရဲ႕ ပါလီမန္အမတ္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ကလည္း ရဲရဲေတာက္တဲ့ အနီေရာင္ဝတ္စံုကို ဝတ္ျပီးတက္ေရာက္ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားေပးသြားသလို ဗမာေတြစုျပီး လက္မွတ္ထိုးထားတဲ့ ဆႏၵျပဳလႊာ သံုးေထာင္ေက်ာ္ကို လက္ခံရယူေပးသြားပါတယ္။ ဗမာေတြစုလုပ္တဲ့ ပြဲကို အမတ္တစ္ေယာက္က ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လာေရာက္သြားတယ္ဆိုတာလည္း စင္ကာပူသတင္းစာေတြအတြက္ ေခါင္းၾကီးသတင္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေစခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒီပြဲမွာ တက္ေရာက္ေျပာၾကားေပးတဲ့ ေက်ာင္းသားေဟာင္းတစ္ေယာက္က “ဗမာေတြရဲ႕ ဆႏၵအမွန္နဲ႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို အာစီယံအစည္းအေဝး ခမ္းမထဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေရာက္ပို႔ပါမယ္” လို႔ ေျပာတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ထင္တာ သူတို႔ဟာ သတင္းမီဒီယာေတြကတဆင့္ ပို႔ေဆာင္လိမ့္မယ္ထင္ခဲ့မိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ဟာ လိုအပ္ရင္ ေနရာမေရြး၊ အခ်ိန္မေရြး၊ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔မယ့္လူေတြဆိုတာကို အထက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့တဲ့ ဆႏၵျပပြဲက ေကာင္းေကာင္းၾကီး သက္ေသျပသြားခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တင္ျပခဲ့သလို ပံုမွန္အခ်ိန္မွာေတာင္ ႏိုင္ငံေရးအတြက္ တင္းၾကပ္တဲ့ ဥပေဒေတြရိွတဲ့ စင္ကာပူမွာ အခုလို အာရွထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္ၾကီး ၁၅ ေယာက္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးသိန္းစိန္တို႔ ေရာက္ရိွေနခ်ိန္မွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ တင္းၾကပ္ထားသလဲဆိုတာ ခန္႔မွန္းႏိုင္ပါတယ္။ အစည္းအေဝးက်င္းပရာ Shangri-La Hotel နဲ႔ ကိုက္ ၃၀၀ ပတ္ပတ္လည္ကို အထူးလံုျခံဳေရး ဇံုသတ္မွတ္ထားျပီး ကားေတြ၊ လူေတြျဖတ္သန္းခြင့္ဟာလည္း အကန္႔အသတ္နဲ႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရဲအင္အား ၃၀၀၀ လံုျခံဳေရးရိွပါသတဲ့။ ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းနဲ႔ တည္းခိုေနတဲ့လူေတြဟာလည္း ေစ့ေစ့စပ္စပ္ရွာေဖြျခင္း ခံရျပီး အဝင္အထြက္ကို ခိုင္လံုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးရပါတယ္။ ဒီလုိအထူးဇံုကို ဦးတည္ျပီး ဆႏၵျပတဲ့ ဗမာေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မႈအတြက္ အေၾကာက္အလန္႔ကင္းမႈ၊ အမ်ားအတြက္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔မႈေတြဟာ ဗမာျပည္တြင္းက အသက္စြန္႔သြားသူေတြနဲ႔ မတိမ္းမယိမ္းရိွမွာပါ။ ဒီႏိုင္ငံမွာ အေျခအေနတစ္ခု ခိုင္ခိုင္မာမာရထားသူေတြ၊ လစာေကာင္းေနသူေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြအေနနဲ႔ ဘယ္လိုရင္းျပီး ဆႏၵျပပြဲကို ပါဝင္ခဲ့ၾကသလဲ။ အက်ဳိးဆက္ကို မသိလို႔လား။ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔အသိဆံုးျဖစ္မွာပါ။ လုိအပ္လြန္းလို႔၊ အခြင့္အေရးအတြက္ အခ်ိ္န္ေကာင္းျဖစ္ေနလို႔ ရင္းခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ ၂၀ ရက္ေန႔ ဆႏၵျပပြဲဟာ ၾကိဳတင္ၾကံစည္ထားျခင္းမဟုတ္ဘဲ အာစီယံက ကုလအထူးကိုယ္စားလွယ္ကို ရွင္းလင္းေျပာၾကားခြင့္ျပဳျပီးကာမွ ျပန္လည္ရုတ္သိမ္းခဲ့တာကို မေက်နပ္လို႔ လုပ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာေတြဟာ လူမ်ဳိးၾကီးေတြျဖစ္ျပီး အေျခအေနအရ သိမ္ငယ္နိမ့္ပါးခ်ိန္ေရာက္ေနတာသာျဖစ္တယ္၊ စည္းကမ္းျပည့္ဝျပီး ကိုယ္လိုခ်င္တာကို အျခားလူကို မထိမခိုက္ရယူတတ္တယ္ဆိုတာကို ဒီဆႏၵျပပြဲက မီးေမာင္းထုိုးျပလိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ထိေရာက္တဲ့ ပိုစတာေတြ၊ စာရြက္ပိုင္းေလးေတြကိုင္ထားတဲ့ ၃၅ ေယာက္ေသာ ဗမာေတြဟာ ေသြးနီေရာင္လႊမ္းေနတဲ့ အနီေရာင္ဆင္တူ အက်ီေတြနဲ႔ တုန္လႈပ္မႈကင္းကင္း တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ဆႏၵထုတ္ေဖၚေနတာကို စင္ကာပူရဲ႕ ၂၁ ရက္ေန႔ထုတ္ သတင္းစာေတြမွာ အာစီယံထိပ္သီး အစည္းအေဝးနဲ႔ ေဘးခ်င္းယွဥ္ျပီး ေဖၚျပခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ စင္ကာပူတစ္ေယာက္က သူတို႔တသက္မွာ ဒီေလာက္မ်ားျပီး အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ ဆႏၵျပမႈမ်ဳိးမျမင္ဘူးပါလို႔ ေျပာပါတယ္။ သူဟာ စင္ကာပူ လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာတဲ့ အခ်ိန္ကတည္းက စင္ကာပူကၽြန္းမွာေနခဲ့တာျဖစ္ျပီး အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ေနပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္ ဗမာ့အေရးဟာ ျပည္တြင္းေရးသာျဖစ္တယ္လို႔ ေၾကျငာခဲ့တဲ့ စင္ကာပူဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ကို ေဒသတြင္းလံုျခံဳေရးကို ထိမထိ ျပန္ေမးရမလိုျဖစ္ေနပါတယ္လို႔လည္း သူက ဆက္ေျပာပါတယ္။

ခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီဆႏၵျပပြဲဟာ အျခားႏိုင္ငံေတြ (ဥပမာ - အဂၤလန္၊ ထိုင္း) မွာလို ရဲခြင့္ျပဳခ်က္၊ ရဲအေစာင့္အေရွာက္နဲ႔ စိ္တ္လက္ရွင္းရွင္း ျပခဲ့ၾကရတာမဟုတ္ဘဲ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဥပေဒကို အနည္းနဲ႔အမ်ား က်ဴးလြန္ရံုသာမက ကန္႔သန္႔နယ္ေျမနဲ႔ အနီးဆံုးအေနအထားမွာ ရိွေနခဲ့ပါတယ္။ ထိုနည္းတူစြာ ဗမာ့အေရးကို အာစီယံစားပြဲေပၚ ထပ္တင္ေပးလိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေျခအေနေတြကို ေပးဆပ္၊ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့တဲ့ မိနစ္ ၂၀ သာၾကာတဲ့ ဆႏၵျပပြဲကို သာမန္ျဖစ္စဥ္တစ္ခုအေနနဲ႔ “စင္ကာပူမွာလည္း ဆႏၵျပသြားၾကပါတယ္” ဆိုသေလာက္ေလး ေၾကျငာေပးသြားတဲ့ ေရဒီယိုေတြနဲ႔ သတင္းဌါနေတြကို အထူးပင္အ့ံၾသမိသလို စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္မိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

16 comments:

pandora said...

ေကာင္းမြန္ သင့္ေတာ္ တဲ့ သံုးသပ္ခ်က္ တစ္ခုပါပဲ

ညီညီ(သံလြင္) said...

ဒီ သံုးသပ္ခ်က္ကို အျပည့္အ၀ ေထာက္ခံပါတယ္ ေမာင္ပြတ္.. :) တကယ့္ကို အနစ္နာခံရဲၿပီး လုပ္ရဲသူေတြကိုလည္း ေလးစားပါတယ္။

ႏုိင္းႏုိင္းစေန said...

ေမာင္ပြတ္ကြ း)
ေျဖာင္း.. ေျဖာင္း.. ေျဖာင္း

Anonymous said...

I am sorry for your dispointment about the media, I feel the same way as you do.

Respect to the people who risk anything to make a different, and the brave ones.
Thank You.

Mintasay said...

ခင္ဗ်ားေၿပာတာေတြအားလံုးေသြးထြက္ေအာင္မွန္တယ္ဗ်ာ

Moe Hlaing Nya said...

ကုိပြတ္ စကာၤပူက ရဲရင့္မႈေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အမွန္တကယ္ဂုဏ္ယူမိပါတယ္ ၿပည္ပေရာက္ ၿမန္မာေတြ က ၿပည္တြင္းမွာ အက်ဥ္းခံေနရတဲ့ ၿမန္မာေတြအတြက္ အားတစ္ခုပါ အာဆီယံ က သူခုိးဓားၿမေတြနဲ႔ ေပါင္းစားဖုိ႔ၾကံေနၿပီ

Unknown said...

တကယ္လုပ္ခဲ့ရတဲ့သူေတြက ဒီပိုစ့္အတြက္ မင္းကို ေက်းဇူးအရမ္းတင္ပါတယ္တဲ့။

Anonymous said...

စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႕ ေမာင္ပြတ္ရာ
တခါတရံမွာ သာမန္ျဖစ္စဥ္ေလးတစ္ခုအေနနဲ႕ ရိုးရိုးေလးတင္ျပသြားတာကေနပဲ မထင္မွတ္တဲ႕ အတုိင္းအတာထိ သက္ေရာက္သြားတာမ်ိဳးလဲ ေမွ်ာ္လင္႕လို႕ ရပါတယ္။ အမွန္တရားက ေခါင္းငံု႕ေနခဲ႕ရင္ေတာင္ ခဏတာပါကြာ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီပို႕စ္ေလးက တကယ္လုပ္ခဲ႕တဲ႕သူေတြအတြက္ေရာ တကယ္လုပ္ေနတဲ႕ ျပည္တြင္းက သူေတြအတြက္ပါ အားေဆးတခြက္ပါ။ စကာၤပူက ရဲရင့္မႈေတြကုိလဲ ငါတုိ႔ အမွန္တကယ္ဂုဏ္ယူရင္း တြဲလက္ညီညီ ေရွ႕သို႕ ဆက္ခ်ီၾကတာေပါ႕ကြာ

MMM

Anonymous said...

Singapore practices Capitalism. What do you expect? Don't forget that LKY and NayWin were buddies.. haha .. same clan!!

Anonymous said...

က်မ ေဒါင္းလုပ္ဒ္တာ မရဘူး။ ကူညီပါဦး

Anonymous said...

ဒီပြဲနဲ႕ပတ္သတ္တဲ့သတင္းေတြကိုေရးထားတဲ့ဘေလာ့ပိုစ္မ်ာကုိအဂၤလိပ္လုိဘာသာျပန္ျပီးပြဲဆူေအာင္လုပ္သင့္ပါတယ္--စင္ကာပူနဲ႕တကြအာစီယံေခါင္းေဆာင္ေတြကုိအရွက္ခြဲဖို႕ပါ

Anonymous said...

Thanks for this post,

now ASEAN leader are in trouble, because EU leaders do not sign most of the business contracts with ASEAN untill they(ASEAN) keep on saying BURMA's issue as an DOMESTIC.

FREE BURMA,
Daniel Martin .(www.freemyanmarvcd.com)

Anonymous said...

ေမာင္ပြတ္ေရ .. စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ့ ။ အဓိကက ဒီလုပ္ရပ္ဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ပဲ ။

ခင္မင္းေဇာ္ said...

ဟုတ္တယ္
မီဒီယာေတြက ျပည္တြင္း သတင္းမွ သတင္းထင္ေနတာ..
အမကိုယ္တုိင္ မီဒီယာ ထဲကမို႕ ပိုသိတယ္..
အျပင္က လူေတြလဲ အႏၱရာယ္ေတြ စြန္႕လႊတ္မႈေတြ ရွိတယ္ ဆိုတာကို သံုးသပ္တတ္ဖို႕လိုေသးတယ္...

Anonymous said...

ဒီပို႔စ္က တကယ္ကို ေရးသင့္တဲ့ပို႔စ္ပါ။ ဆႏၵျပပြဲမွာ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ညီအကို အမ ေတြကို တကယ္ပဲေလးစားပါတယ္။ စကၤာပူမွာ ဒီလို လႈပ္ရွားမႈမ်ိဳးလုပ္ဖို႔ မလြယ္ဘူးဆိုတာကို နားလည္ေနေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ သတိၱနဲ႔ စြန္႔လႊတ္ရဲတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို မေလးစားပဲ ေနလို႔ မရပါဘူး။
သတင္း မီဒီယာေတြမွာ သာမန္ဆႏၵျပပြဲေလး တစ္ခုအေနနဲ႔ထုတ္လႊင့္တယ္ဆိုတာကလည္း စကၤာပူႏိုင္ငံအေၾကာင္း စကၤာပူအစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေၾကာင္းေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ မသိလို႔ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါကို ဆရာပြတ္က အခုလို စကၤာပူႏိုင္ငံရဲ႕ ဥပေဒ ကန္႔သတ္ခ်က္၊ ျမန္မာအေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့သူေတြ ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ႕ပါထည့္ ေရးထားတာဟာ ဒီပို႔စ္ကို ဖတ္တဲ့သူတိုင္း ဒီဆႏၵျပပဲြဟာ သာမန္ဆႏၵ ထုတ္ေဖာ္ပြဲလို႔ ထင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီပဲြမွာ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ညီအကို အမေတြရဲ႕ သတိၱနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ေတြကိုလည္း သိျမင္လာၾကမွာပါ။

ကုိေပါ said...

ဒီပုိ႔စ္ အတြက္ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ဗ်ဳိး။ မီဒီယာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ေတာ့ ေမာင္ပြတ္လုိဘဲ တထပ္တည္းခံစားရပါတယ္။