လက္သီးပုန္း
ေၾကာက္ပါတယ္ဆိုမွ
ထပ္လာေျခာက္ေနျပန္တယ္ …
မင္းဘယ္လုိျငင္းျငင္း
ေျမနိမ့္ရာကိုပဲ လွံေရြးစိုက္ခဲ့တာ မဟုတ္လား …
မင္းလုပ္လို႔ပဲ
ေဝးေနၾကရတယ္ …
ဒါအေဝးဆံုးမဟုတ္ဘူးဆိုျပီး
ထပ္ေဝးေအာင္ လုပ္လိုက္ျပန္တယ္ …
ခံႏိုင္ရည္အစား
ငါ့မ်က္စိထဲ မ်က္ရည္ေတြ
လဲထည့္ေပးလိုက္တာလည္း မင္းပဲ
ေပ်ာ္ရႊင္မႈအစား
ငါ့ရင္ထဲ စိုးထိတ္မႈေတြ
ေျပာင္းေပးလိုက္တာလည္း မင္းပဲ
ဆည္းလည္းသံအစား
င့ါဘဝထဲ သက္ျပင္းခ်သံေတြ
အစားထိုးေပးလိုက္တာလည္း မင္းပဲ
မင္းရည္ရြယ္ခ်က္ ဘယ္ေလာက္ၾကီးသလဲ
ငါမသိခ်င္ေတာ့ဘူး …
ကံၾကမၼာဆိုတဲ့ေကာင္ …
မင္းကို ခ်ီးထက္ရြံတယ္ …
No comments:
Post a Comment